Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥΣ







Ουδείς σώφρων κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο διανοείται να περάσει το κατώφλι του κοινοβουλίου, αν δεν έχει σαφή αντίληψη της έννοιας Δημοκρατία! Η Αθηναϊκή Δημοκρατία κατά τον Χρυσό Αιώνα (5ος π.Χ.) κατάφερε αυτό που κανείς από αυτούς που την αντέγραψαν μεταγενέστερα δεν μπόρεσε να καταφέρει: Να διοικεί πραγματικά ο ίδιο ο λαός την περιουσία του και να χειρίζεται τις υποθέσεις του, συμμετέχοντας στα κοινά με μοναδικό τρόπο.Τα βασικά όργανα είχαν θεσμοθετηθεί ως εξής:





Η Βουλή των πεντακοσίων.


Η Βουλή των πεντακοσίων προετοίμαζε όλα τα θέματα για την Εκκλησία του Δήμου και παρακολουθούσε την εκτέλεσή τους. Η αρχαία Αθήνα είχε δέκα φυλές. Η κάθε φυλή εξέλεγε 50 εκπροσώπους. Δικαίωμα να εκλεγούν είχαν όλοι οι Αθηναίοι πολίτες που είχαν συμπληρώσει την ηλικία των 30 ετών. Στη Βουλή των πεντακοσίων μπορούσε να εκλεγεί οποιοσδήποτε πολίτης αρκεί: να είναι Αθηναίος πολίτης (να κατάγονται και οι δύο γονείς του από την Αθήνα), να έχει λάβει ελληνική παιδεία και να μην είναι κίναιδος.


Τότε, καταγραφόταν λεπτομερώς όλη του η προσωπική αλλά και η οικογενειακή περιουσία του και μάλιστα τονίζει ο συγγραφέας ότι απογράφονταν «ακόμα και τα σανδάλια που φορούσε».


Αν λοιπόν κατά τη διάρκεια της θητείας του ψήφιζε κάποιο νόμο ή συμμετείχε σε απόφαση η οποία ζημίωνε την πολιτεία και το κοινό καλό τότε γινόταν απογραφή της ζημιάς και κατάσχεση της περιουσίας του μέχρι την πλήρη αποζημίωση.


Αν η ζημιά ήταν μεγαλύτερη από την περιουσία του, ήταν υποχρεωμένος (αφού είχε δημευθεί η περιουσία του αλλά και των συγγενών του, ακόμα κι αυτά τα σανδάλια που φορούσε) να εργαστεί αμισθίστο Δήμο μέχρι να ξεχρεώσει αυτά που χρώσταγε.


Αυτά για την περίπτωση της οικονομικής ζημίας προς το Κράτος των Αθηνών. Τι γινόταν όμως αν η απόφαση την οποία είχε λάβει ή συμμετάσχει, ζημίωνε ηθικά την Αθήνα;


Τότε, με συνοπτικές διαδικασίες η ετυμηγορία ήταν: «Αυθημερόν τελευθησάτω!» (τον τελείωναν την ίδια ημέρα της δίκης για να μην έχει την ευκαιρία να διαφύγει!!!)


Η Εκκλησία του Δήμου


Λάμβαναν μέρος όλοι οι Αθηναίοι πολίτες από το εικοστό τους έτος. Για να επιτευχθεί η συμμετοχή των περισσότερων πολιτών, κατά την ώρα της συνέλευσης, ήταν δια νόμου κλειστά όλα τα καταστήματα. Πρόεδρος ήταν ένα μέλος από τη Βουλής των πεντακοσίων, όπου παρέδιδε και το “προ βούλευμα“.


Το σώμα αυτό ήταν πολύ σοβαρό διότι ασκούσε τον έλεγχο της διοικήσεως, εξέλεγε άρχοντες, επέβαλε ποινές (δήμευσης περιουσίας, εξοστρακισμού, εξορίας, ακόμη και θανάτου κάποιες φορές), αποφάσιζε για όλα τα σημαντικά θέματα όπως ο πόλεμος, το μέγεθος του στρατού, θέματα οικονομικά, υποδομών, βραβεύσεις, τιμές κλπ.


Επίσης, στην πρώτη συνεδρία και μόνο αν υπήρχε απαρτία (απαραίτητοι έξη χιλιάδες πολίτες), έπαιρναν απόφαση για την πολιτογράφηση ενός ατόμου, ξένου ή κατοίκου της Αθήνας, εφόσον αυτός είχε προσφέρει στην πόλη σημαντικές υπηρεσίες.


Κάθε πολίτης μπορούσε να θέσει προς συζήτηση θέματα που αφορούσαν το κράτος και τα κοινά και να εισακουστεί. Πάντα βέβαια με προσοχή για το τι και πως θα πει, για να μην παραπλανήσει τη λαϊκή μάζα ή να μην την επηρεάσει στις αποφάσεις της με συκοφαντίες ή ψέμματα. Επίσης, όποιος πολίτης ήθελε, είχε τη δυνατότητα να υποβάλει «εισαγγελία», καταγγελία δηλαδή για εσχάτη προδοσία.


Από την Εκκλησία του Δήμου εξαιρούνταν όσοι ήταν “άτιμοι“. Όσοι δηλαδή είχαν χάσει τα πολιτικά τους δικαιώματα λόγω παραπτωμάτων. (Μην ξεχνάμε ότι η συμμετοχή στα κοινά εκτός από υποχρέωση κάθε πολίτη ήταν και τιμή).


Η Βουλή των πεντακοσίων δεν είχε δικαίωμα να αρνηθεί να δώσει προβούλευμα εάν δεν συμφωνούσε με την Εκκλησία του Δήμου και άφηνε στον Δήμο το δικαίωμα να αποφασίσει προσθέτοντας τη φράση: «ό,τι αν αυτώ δοκει άριστον είναι».


Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι για θέματα πολύ σοβαρά, όπως ήταν ο πόλεμος, η επιβολή φόρων η οστρακοφορία, η εισαγγελία, η πολιτογράφηση, ή, η χρηση θησαυρών από τα ιερά για την εξυπηρέτηση κρατικών αναγκών, χρειαζόταν η παρουσία όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού πολιτών, ώστε οι αποφάσεις να αντιπροσωπεύουν πραγματικά τη γνώμη σχεδόν όλων.


Οι άρχοντες


Τα πιο πολλά αξιώματα στην αρχαία Αθήνα, όπως: δικαστές, έφοροι, στρατηγοί, υπεύθυνοι διάφορων τομέων του Δήμου, οικονομικοί ελεγκτές και άλλα, τα ασκούσαν πολλοί και ήταν κληρωτοί. Όσοι λοιπόν είχαν κληρωθεί για τα διάφορα αξιώματα, περνούσαν από δοκιμασία και έλεγχο πριν τα αναλάβουν, αλλά και μετά, αφού τα παρέδιδαν. Κανείς δεν έπρεπε να έχει πλουτίσει από τα κοινά. Κανείς δεν μπορούσε να αναλάβει για δεύτερη φορά το ίδιο αξίωμα.


Το δικαστήριο της Ηλιαίας.


Αποτελείτο από 6.000 μέλη, τα οποία εκλέγονταν από το σώμα των πολιτών πάλι με κλήρο στην αρχή κάθε χρονιάς. Στο λαϊκό αυτό δικαστήριο μπορούσε να καταγγείλει κανείς οποιαδήποτε ατασθαλία έπεφτε στην αντίληψή του, ακόμα και τις αποφάσεις των αρχόντων, αν τις θεωρούσε άδικες και επιζήμιες για την πόλη και τότε το θέμα πάντα εξεταζόταν από μεγάλο αριθμό ανεξάρτητων ελεγκτών και το σώμα της Ηλιαίας έπαιρνε απόφαση για την τιμωρία ή μη των ενόχων.


Ο Άρειος Πάγος.


Ήταν ένα συμβούλιο από ισόβια μέλη, τα οποία είχαν διατελέσει άρχοντες. Ένα είδος γερουσίας, λόγω πείρας. Παλαιότερα είχε σημαντική πολιτική δύναμη αλλά από την εποχή του Περικλή περιορίστηκε σε δικαστικά μόνο καθήκοντα.


Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αρχαίοι Έλληνες περιφρουρούσαν με κάθε δυνατό τρόπο και σεβόντουσαν την περιουσία του δημοσίου, και κατ’ επέκταση τη δική τους. Σεβόντουσαν τους εαυτούς τους πρώτα από όλα. Κι αναρωτιέμαι: Εμείς?






Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο του Κορνήλιου Καστοριάδη “Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα” από το βιβλίο Ιστορίας που διδάχθηκε στο σχολείο, από την εγκυκλοπαίδεια Δομή και από το διαδίκτυο. Το βιβλίο και οι εγκυκλοπαίδειες σίγουρα θα έχουν αλλάξει πολύ. Η Ιστορία όχι.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


Είναι πραγματικά πολλοί εκείνοι που έγραψαν για το δημοκρατικό πολίτευμα της εποχής του Περικλή, αλλά εκείνος που πραγματικά υπήρξε ένας εραστής της δημοκρατίας και θαυμαστής της προσωπικότητας του Περικλή, είναι ο Θουκυδίδης. Ο Επιτάφιός του, είναι φαινομενικά αφιερωμένος στους νεκρούς του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού πολέμου, στην πραγματικότητα όμως είναι ένας ύμνος στη δημοκρατία της Αθήνας. Ο ίδιος βέβαια ο ιστορικός, σκιαγραφώντας το πορτρέτο του Περικλή, λέει ότι δημοκρατία λεγόταν βέβαια το πολίτευμα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν η εξουσία του πρώτου άντρα της πόλης, του Περικλή. Εκείνου που αγαπούσε πολύ την Αθήνα και που φρόντιζε να την οδηγεί πάντα στο σωστό δρόμο, ακόμη κι αν χρειαζόταν για αυτό να πει στους συμπολίτες του πράγματα που δεν τους άρεσαν και που δεν ήθελαν να ακούσουν. Γιατί τον Περικλή δεν τον ενδιέφερε να κολακεύει το πλήθος, αλλά να υπηρετήσει όσο πιο σωστά μπορούσε την πατρίδα του. Ήταν πραγματικά ένας χαρισματικός ηγέτης, που ήξερε το σωστό και μπορούσε να πείσει το λαό της Αθήνας για αυτό.
Όλοι οι πολίτες ήταν ίσοι απέναντι στους νόμους. Όλοι είχαν τα ίδια δικαιώματα, αλλά και όλοι είχαν την ύψιστη υποχρέωση να τιμούν και να σέβονται τους νόμους. Γιατί μέλημα του νόμου είναι η διασφάλιση του κοινού συμφέροντος. Οι νόμοι είναι δίκαιοι και οι πολίτες τηρούν αυτούς τους νόμους, όχι από το φόβο της ποινής, αλλά από σεβασμό και απέναντι σε αυτούς που κάθε φορά βρίσκονται στην εξουσία και απέναντι στους νόμους και κυρίως, όπως λέει ο Θουκυδίδης, απέναντι σε εκείνους τους νόμους που έχουν θεσπιστεί για την προστασία των αδικημένων. Πρώτος υπηρέτης των νόμων οφείλει να είναι ο κυβερνήτης της πόλης.
Ο Αριστοτέλης, στα Πολιτικά του, αναφερόμενος στα είδη της δημοκρατίας, λέει ότι υπάρχει μια μορφή δημοκρατίας, στην οποία υπέρτατη αρχή είναι ο νόμος, ενώ σε άλλο είδος, υπέρτατη αρχή είναι ο λαός. Σχετικά με αυτό το δεύτερο είδος αναφέρει: «είναι η περίπτωση κατά την οποία τα ψηφίσματα έχουν μεγαλύτερη ισχύ από το νόμο αυτό συμβαίνει στην πόλη όταν υπάρχουν και δρουν δημαγωγοί. Στις δημοκρατικές πόλεις που κυβερνιούνται κατά το νόμο, δεν κάνει ποτέ την εμφάνισή του ο δημαγωγός, αλλά είναι οι άριστοι πολίτες που έχουν την πρωτοκαθεδρία. Οι δημαγωγοί κάνουν την εμφάνισή τους εκεί όπου οι νόμοι δεν αποτελούν την υπέρτατη αρχή».
Άλλη βασική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η ελευθερία λόγου. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για τα δηλώσουν αυτή την έννοια τις λέξεις ισηγορία και παρρησία. Ο Ισοκράτης στο λόγο του «Περί Ειρήνης», που είναι γραμμένος σε μια εποχή που το δημοκρατικό πολίτευμα μαστίζεται από τους δημαγωγούς και βρίσκεται στην παρακμή του, κατηγορεί τους Αθηναίους γιατί έχουν μεν ισηγορία αλλά δεν υπάρχει παρρησία. Ισηγορία είναι το δικαίωμα που έχουν όλοι οι πολίτες να αγορεύσουν, να μιλήσουν στην Εκκλησία του Δήμου. Η παρρησία όμως είναι κάτι παραπάνω από την ισηγορία. Παρρησία είναι το δικαίωμα του πολίτη να μπορεί όχι απλώς να έχει το λόγο, αλλά να εκφράσει τη γνώμη του ελεύθερα, ακόμη και αν αυτή δεν είναι σύμφωνη με τη γνώμη των άλλων. Γιατί δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα να πει κανείς τη γνώμη του, αν δεν μπορεί να εκφράσει ελεύθερα αυτό που πραγματικά πιστεύει χωρίς να αποδοκιμάζεται από τους άλλους για αυτό. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια ευρύτητα πνεύματος τέτοια, που να μπορεί να δεχτεί το διαφορετικό, το αντίθετο.
Αν η Αθήνα κατάφερε να φτάσει σε τέτοιο σημείο ακμής την εποχή του Περικλή ήταν γιατί η σχέση πόλης-πολίτη ήταν αλληλένδετες. Ένας υπεύθυνος και σωστά διαμορφωμένος πολίτης τοποθετεί το καλό του συνόλου πάνω από το δικό του συμφέρον, επειδή καταλαβαίνει ότι αν το σύνολο δεν ευημερεί, μακροπρόθεσμα ούτε ο ίδιος θα ευημερεί. Και πάνω από όλα καταλαβαίνει ότι η δική του συμβολή είναι σημαντικότατη. Η δημοκρατία χρειάζεται υπεύθυνους πολίτες. Πολίτες που να αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους για όσα γίνονται. Πολίτες με ευρύτητα πνεύματος, απαλλαγμένους από φανατισμό, που ξέρουν να σέβονται την προσωπικότητα του διπλανού τους και να του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι διαφορετικός από αυτούς. Και από την άλλη μεριά, η πολιτεία οφείλει να σέβεται τους πολίτες της και να φροντίζει για το καλό όλων. Να δίνει σε όλους χωρίς διάκριση το δικαίωμα να μορφωθούν και να αναπτυχθούν ως προσωπικότητες. Να παρέχει ευκαιρίες για όλους και να στηρίζεται στην αξιοκρατία. Καθένας έχει μια θέση, ανεξάρτητα από το ποια είναι αυτή, στην οποία μπορεί να αποδώσει καλύτερα και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να αναλάβουν αξιώματα, χωρίς να παίζει ρόλο η κοινωνική τους καταγωγή ή η οικονομική τους κατάσταση. Αυτή η αρχή βέβαια συνδέεται πολύ στενά με την αρχή της αξιοκρατίας. Ο καθένας πολίτης έχει τη θέση εκείνη που του αρμόζει μέσα σε μια δημοκρατική πολιτεία. 

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!


Η ευρωπαϊκή οδηγία 2004/18 καθορίζει με σαφήνεια τη συλλογή των αποβλήτων ως έναν από εκείνους τους τομείς όπου το Δημόσιο μπορεί να παραχωρήσει σε  ιδιώτες εργολάβους. Η οδηγία έγινε νόμος του κράτους με τροπολογία που κατατέθηκε στις 13 του Μάη 2011 στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση». Η τροπολογία δίνει το «δικαίωμα» στους δήμους «να αναθέτουν σε ιδιώτες με την υπογραφή συμβάσεων παροχής υπηρεσιών, το έργο της συλλογής και μεταφοράς στερεών αποβλήτων και ανακυκλώσιμων υλικών, της καθαριότητας κοινοχρήστων χώρων και δημοτικών κτιρίων»
Οι ιδιωτικές εταιρείες ισχυρίζονται μάλιστα ότι  λόγω μικρότερων αμοιβών θα καθαρίζουν τις πόλεις με αισθητά μικρότερο κόστος…
Σωστό. Με την «εκ περιτροπής εργασία» με μισθούς πείνας και με ενοικιαζόμενους , πλαστικοποιημένων και απασχολήσιμων ανθρώπων και την επιδότηση με δημόσιο χρήμα που προβλέπει 400 εκατ. ευρώ, ο κάθε πατριώτης επιχειρηματίας δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να γίνει και σκουπιδιάρης.
Στην Θεσσαλονίκη δε ο τομέας των σκουπιδιών έχει παραδοθεί από τον Μπουτάρη  στην ιδιωτική εταιρεία “Ελληνική Εταιρεία Ανακύκλωσης“, στην οποία συμβολικά  συμμετέχει η ΚΕΔΚΕ με 35%, ενώ το 65% του κεφαλαίου της κατέχουν οι μεγάλες μονοπωλιακές εταιρείες τωνΟμίλων Βγενόπουλου, Δασκαλόπουλου, Φιλίππου.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ,προχωρώντας και ένα βήμα παραπέρα  δέχτηκε και «δωρεάν» τη χρήση ιδιωτικών απορριμματοφόρων της  πολυεθνικής εταιρείας ISS Facility Services ΑΕ, η οποία πέρα από τις συνεχόμενες καταγγελίες εργαζομένων για καταστρατηγήσεις εργασιακών δικαιωμάτων, είναι και  εταιρεία που χρησιμοποιεί μόνον «ενοικιαζόμενους» εργαζόμενους, και η οποία έχει μονοπωλήσει την καθαριότητα και τη φύλαξη σχεδόν ολόκληρου του δημόσιου τομέα (νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κρατικές υπηρεσίες, όπως Επιθεωρήσεις Εργασίας και ΙΚΑ, ακόμα και υπουργικά γραφεία).
Η έδρα της επιχείρησης ISS Facility Services ΑΕ είναι στη Δανία. Η εταιρία αυτή στις 10 Απριλίου 2008, εξαγόρασε  το 100% των μετοχών την Aspis Security A.E. ιαβάστε εδώ.
Τέλος πρόκειται, όπως καταγγέλλει το  Σωματείο εργολαβικών καθαριστών και φυλάκων Κεντρικής Μακεδονίας,  για θυγατρική εταιρεία της διαβόητης αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs(!)
Ωστόσο το  ήδη αποφασισμένο, η κυβέρνηση του παπατζή ΓΑΠ το κάνει πράξη με άλλοθι την απεργία των ανθρώπων που εργάζονται στην καθαριότητα. Ο υφυπουργός Εσωτερικών Πάρις Κουκουλόπουλος δήλωσε ότι εφόσον οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα δεν επιστρέψουν στην εργασία τους, το έργο της αποκομιδής θα αναλάβουν ιδιώτες. Σημείωσε, δε, πως όσοι δεν εργάζονται «δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα πληρωθούν».
Μάλιστα!
Γι αυτό όπως μας ενημερώνουν και τα Νέα έχει ξεσπάσει «Επιχειρηματικός πόλεμος, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο, έχει ξεσπάσει γύρω από την πίτα της διαχείρισης των 5,5 εκατ. τόνων των αστικών απορριμμάτων που παράγονται σε ετήσια βάση στην Ελλάδα.»
Και ποιοι «μάχονται»;
Η εταιρεία Ηλέκτωρ του ομίλου της Ελλάκτωρ (πρώην Ελληνική Τεχνοδομική), η Ιντρακάτ, η οποία έχει συμμαχήσει με τον γαλλικό κολοσσό Suez, oι κατασκευαστικοί όμιλοι J&Ρ Άβαξ και ΓΕΚ Τέρνα, ο όμιλος Λάτση σε συνεργασία με τον πολυεθνικό όμιλο Veolia, ο όμιλος Κοπελούζου, η ελληνικών συμφερόντων Εnvitec που διαχειρίζεται την ΕΜΑΚ (Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης).
Ποιος να ασχοληθεί τώρα με τα προβλήματα και με τα αιτήματα μερικών “βρομερών σκουπιδιάρηδων”;
Στρατηγικός στόχος άλλωστε αυτής της κυβέρνησης του παπατζή  είναι να γίνει ακόμα πιο φτηνή η τιμή της εργατικής δύναμης, να συμπιεστεί η αξία της στο έσχατο επίπεδο, και να παραδοθούν οι εργαζόμενοι, κυριευμένοι από τον φόβο της ανεργίας στα χέρια των πατριωτών επιχειρηματιών.
Στον τομέα των σκουπιδιών κρύβεται χρυσάφι
Γι αυτό και στις 13 Αυγούστου 2010 γνωστοποιήθηκε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού η συγκέντρωση με την οποία, η επιχείρηση SINDA ENTERPRISES COMPANY LIMITEDκυπριακή εταιρεία,(για ευνόητους λόγους) από κοινού ελεγχόμενη από την Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε. και εταιρεία συμφερόντων του Ομίλου Λασκαρίδη, αποκτά κοινό έλεγχο της επιχείρησης «Μεσόγειος ΑΝΩΝΥΜΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και τον διακριτικό τίτλο «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ Α.Ε.»
Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες των επιχειρήσεων είναι:
Μεσόγειος: Η εργολαβική ή άλλη εκτέλεση πάσης φύσεως τεχνικών και οικοδομικών έργων του Δημοσίου, η διαχείριση υδάτινων πόρων, η παραγωγή και εμπορία ενέργειας ηλεκτρικής και άλλων μορφών ενέργειας, η διαχείριση τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων.
Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε.: Πρόκειται για πιστωτικό ίδρυμα.
Ο όμιλος Λασκαρίδη αποτελείται ως επί το πλείστον από εταιρείες με αντικείμενο δραστηριότητας τον εφοπλισμό και την αγοραπωλησία ακινήτων.
Καθόλου τυχαία η Eurobank σε έκθεση της αναφέρει:
Ο κλάδος της διαχείρισης αποβλήτων προβλέπεται να εμφανίσει σημαντική ανάπτυξη στα επόμενα έτη λόγω της έλλειψης επαρκών υποδομών διαχείρισης  απορριμμάτων με βάση τις σημερινές ανάγκες και την υποχρέωση συμμόρφωσης της Ελλάδας με την οδηγία της Ε.Ε.. Το ύψος των απαραίτητων επενδύσεων μέχρι το 2015 εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε €5 δισ. και η Μεσόγειος θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη του κλάδου.
Ο πρόεδρος της Eurobank EFG Equities  κ. Κώστας Μητρόπουλος σε δήλωσή τουσημείωσε ότι «ο Όμιλός μας έχει δεσμευθεί να ενισχύσει τις εξωστρεφείς επιχειρήσεις που οδηγούν την ελληνική οικονομία στην ανάπτυξη. Με την επένδυση στην Chipita, μίας από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες ελληνικές επιχειρήσεις, και την Μεσόγειο, πρωταγωνίστριας στο χώρο της διαχείρισης αποβλήτων, ο Όμιλός μας κάνει την δέσμευση πράξη»
Οι απαραίτητες λοιπόν «επενδύσεις» σε όλους τους τομείς- από την προμήθεια των κάδων, την αποκομιδή, την ανακύκλωση, την βιολογική επεξεργασία, τους ΧΥΤΑ, ως και την παραγωγή  βιοαερίου από τα σκουπίδια -που θα πρέπει να υλοποιηθούν έως το 2015- υπολογίζονται σε 5 δισ. ευρώ.
Και πάμε στοίχημα ότι η απαιτούμενη τεχνολογία που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για όλα τα παραπάνω θα είναι Γερμανικής εταιρίας;
Επίσης η υπόθεση των σκουπιδιών αναδεικνύει τις στενές επιχειρηματικές σχέσεις μεταξύ των μεγαλύτερων ομίλων της χώρας, το ιδιότυπο μοίρασμα μίας ολιγοπωλιακής αγοράς, την επέκταση της δραστηριότητας ηχηρών ονομάτων του εγχώριου επιχειρείν σε τομείς που προοιωνίζονται… λαμπρά κέρδη.
ΠΟΙΑ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ;
Ζαphod, για τα τεχνικά ζητήματα

ΚΡΟΚΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ''sativus''



safran
Αρκετές από τις ευεργετικές ιδιότητες του κρόκου για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι ήδη γνωστές, ενώ νέες (κατά του καρκίνου, του Αλτσχάιμερ κ.λπ.) διαπιστώνονται από τις συνεχιζόμενες επιστημονικές έρευνες. Ωστόσο φαίνεται ότι ο κρόκος -ή σαφράν- συμβάλλει και στην… καταπολέμηση της ανεργίας στην περιοχή της Κοζάνης! Κι αυτό καθώς παρατηρείται αξιοπρόσεκτη αύξηση μέσα στη διετία όσων ασχολούνται με την καλλιέργειά του, όπως μας πληροφορεί ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Κροκοπαραγωγών Κοζάνης Νίκος Πατσιούρας. Η ανεργία και οι λιγοστές ευκαιρίες απασχόλησης στρέφουν αρκετούς νέους του τόπου στην παραγωγή του κρόκου, η οποία, αν και θεωρείται δύσκολη υπόθεση, είναι προσοδοφόρα. Ετσι μέσα στη διετία καταγράφεται αύξηση των καλλιεργούμενων εδαφών κατά 1.000-1.500 στρέμματα (συνολικά είναι 3.000-4.000 στρέμματα). Ο κ. Πατσιούρας σημειώνει ότι πριν από μία δεκαετία ο συνεταιρισμός αριθμούσε 2.500 μέλη, στη συνέχεια έφτασε στα 700, όμως πλέον παρατηρείται αυξητική τάση. Συνεπώς γίνεται εφικτός ο στόχος σταθεροποίησης της συνολικής ετήσιας παραγωγής στους 3-4 τόνους, που θα επιτρέψει την ανάκτηση χαμένων αγορών. Πάντως, ο πρόεδρος του συνεταιρισμού τονίζει ότι η παραγωγή του κρόκου είναι επίμοχθη διαδικασία, κυρίως σε ό,τι αφορά το κομμάτι συλλογής του προϊόντος, που γίνεται χειρωνακτικά από κάθε φυτό ξεχωριστά.

Η οικονομική κρίση δεν έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την αγορά του κρόκου (στοιχίζει γύρω στα 1.100 ευρώ το κιλό), επειδή ως επί το πλείστον καταναλώνεται για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και λιγότερο στη μαγειρική. Σε αυτό συμβάλλει και η διάθεση από τον συνεταιρισμό ροφημάτων (τσάι, μέντα, φασκόμηλο κ.λπ.) με κρόκο, που διευκολύνουν την κατανάλωση. Προς επέκταση αυτού του τομέα ο συνεταιρισμός σχεδιάζει την πιλοτική καλλιέργεια διάφορων βοτάνων στην Κοζάνη.

Τη δυναμική του συνεταιρισμού μαρτυρεί και η αξιόλογη αύξηση του προσωπικού του, ενώ η διοίκηση προγραμματίζει τη σύσταση κι άλλης εταιρίας με νέα προϊόντα και με στόχο όταν επιτευχθεί απόσβεση κεφαλαίων το 55% των κερδών να δοθεί στους παραγωγούς.

Επιπλέον ο Νίκος Πατσιούρας δηλώνει ότι ο Συνεταιρισμός Κροκοπαραγωγών Κοζάνης αγωνίζεται για να λάβει από τα αρμόδια κρατικά όργανα την έγκριση βιολογικής καλλιέργειας του προϊόντος. Ωστόσο έως τώρα δίνονται μόνο υποσχέσεις, με αποτέλεσμα εκτός των άλλων να χάνονται και οι προβλεπόμενες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις!

Το 70% της παραγωγής κρόκου διατίθεται στη χώρα μας και το υπόλοιπο 30% στο εξωτερικό. Ωστόσο, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από μεγάλες αγορές (π.χ. ΗΠΑ) κι αν σημειωνόταν διεύρυνση της παραγωγής οι εξαγωγές θα εκτοξεύονταν.

Οπως αναφέρει ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Κροκοπαραγωγών Κοζάνης, το Ιράν έχει σχεδόν το μονοπώλιο της παγκόσμιας αγοράς, με παραγωγή 200 τόνων ετησίως.
Βεβαίως, διευκρινίζει ο ίδιος, σε αυτό συνετέλεσε το ότι οι Ιταλοί και οι Ισπανοί νοίκιασαν χωράφια στο Ιράν, καλλιεργούν εκεί τον κρόκο και τον φέρνουν στη χώρα τους για να τον πουλήσουν σαν δικό τους!


Sativus με ποιότητα και γεύση

Ο κρόκος διακρίνεται σε 67 είδη. Αυτό που παράγεται στην Κοζάνη είναι ο crocus Sativus (κρόκος Σατίβους), που ξεχωρίζει για την ποιότητα, το χρώμα, το άρωμα και τη γεύση του.
Σύμφωνα με τον κ. Πατσιούρα είναι μεγάλης σημασίας για την τοπική οικονομία και η τουριστική αξιοποίηση του κρόκου. Χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Ανάπτυξη θα μπορούσαμε να έχουμε και με την τουριστική εκμετάλλευση του κρόκου, αλλά δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν κατάλληλες υποδομές, όπως ξενοδοχεία, εστιατόρια, ακόμη και ένα επισκέψιμο κτίριο προβολής της παραγωγής του προϊόντος. Η τουριστική αξιοποίηση αγροτικών προϊόντων είναι ένα θέμα που οφείλουν οι φορείς να δουν προσεκτικά, προκειμένου να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη».


Δημήτρης Κυριακόπουλος

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ


ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ



Φρέσκο, φρέσκο και γίνεται ...χαμός!
"Τηλεφωνήματα στα Ελληνικά Ταχυδρομεία καταγγέλλουν ότι τα γραμματόσημα με το πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου δεν κολλάνε στους φακέλους. Κάποιοι μίλησαν για προβοκάτσια κατά του πρωθυπουργού και τα ΕΛΤΑ έκαναν άμεσα έρευνα. Το πόρισμα κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι ...
τα γραμματόσημα δεν κολλάνε διότι οι πολίτες φτύνουν από την μπροστινή πλευρά κι όχι από πίσω..."