Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

ΣΩΤΗΡΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΙΣΚΟΙ




(Του Βαξεβάνου Θεόδωρου)

Για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός εξαπατήθηκε και μάλιστα τώρα από ‘’αριστερή’’ κυβέρνηση. Το ελπιδοφόρο όμως και αισιόδοξο είναι ότι δεν πιάστηκε στην παγίδα του δημοψηφίσματος που του έστησε η ρεφορμιστική αριστερά. Και αναφέρομαι σε ελπιδοφόρο μήνυμα διότι παρ όλη την πρωτοφανή και λάβρη κινητοποίηση των ιθυνόντων της Ε.Ε και των εσωτερικών εντεταλμένων τους δεν κατάφεραν να του αποσπάσουν το ΝΑΙ και να τον καταστήσουν έτσι συνένοχο της καταστροφή,αλλά και να νομιμοποιήσουν τα πολιτικά τους εγκλήματα οι προηγούμενοι κυβερνώντες. Είναι μια απόδειξη πως οι Έλληνες πολίτες είναι αρκετά ώριμοι και διαθέτουν αναπτυγμένη την ικανότητα ορθολογιστικής ανάλυσης των γεγονότων,όταν οι καταστάσεις το επιβάλλουν. Οι επικείμενες κοινοβουλευτικές εκλογές είναι κρίσιμες και απαιτούν την ιδιαίτερη προσοχή των πολιτών.Είναι κρίσιμες γιατί πρώτη φορά δεν υπάρχει πολιτικό σχήμα που να αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα,όχι προσωπικά κομματικοπελατειακά αλλά του κοινωνικού συνόλου.Γιατί τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν κανένα απολύτως σοβαρό πρόγραμμα πέρα των εντολοδοτών τους. Γιατί πλέον οι πολιτικοί δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη στους σκεπτόμενους πολίτες. Γιατί εξάντλησαν τις υποσχέσεις τους και θα επενδύσουν μόνο σ’ αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά,στην έντονη συναισθηματική φόρτιση των πολιτών (φόβο,τρομοκρατία,απειλές…).Γιατί οι μόνες ικανότητες και αξίες τους είναι η αναγνωρισιμότητα που τους προσφέρουν τα συστημικά Μ.Μ.Εξαπάτησης για να λεν τις παπαρδέλες τους.Γιατί…

Όπως φαίνεται είναι επιβεβλημένη η ανάγκη οι πολίτες να πάρουν τις αποφάσεις λαμβάνοντας υπόψιν τις μακροχρόνιες επιπτώσεις που θα έχουν στους ίδιους αλλά και στις μελλοντικές γενιές.Γι’αυτό λοιπόν πρέπει να αποφασίσουν με βάση την κοπιαστική και επίπονη ορθολογιστική ανάλυση των γεγονότων και όχι του συναισθήματος,που μέσου αυτού θα προσπαθήσουν πολλοί καταφερτζήδες να πετύχουν τους στόχους τους.

Ένα αναπάντητο ερώτημα ,γρίφος θα έλεγα,είναι γιατί δέχτηκε η ‘’αριστερά της κακιάς ώρας’’ να υπογράψει την καταστροφική συμφωνία για το λαό,όταν γνώριζε εκ των προτέρων ότι συγχρόνως υπογράφει την πολιτική της καταδίκη. Επίσης θα πρέπει να απολογηθεί η κυβέρνηση για πιο λόγο επέτρεπε να βγαίνει 1 δις ημερησίως από τις τράπεζες τους τελευταίους μήνες και στο τέλος επέβαλε τραπεζικό έλεγχο στις αιματηρές οικονομίες και καταθέσεις του λούμπεν προλεταριάτου.Υποψιάζομαι ότι όλα έγιναν για τη σωτηρία της κουρελαρίας.Ποια σωτηρία όμως εννοούν όταν πολλά στελέχη της κυβέρνησης όπως πχ Σταθάκης,Τσακαλώτος έχουν τις καταθέσεις τους στη Μόργκαν και Γκόλτμαν σάχ και απαιτούν από τους δυστυχισμένους,να επιστρέψουν τα ψίχουλα απ’τα σεντούκια στις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες, ενώ οι ίδιοι δεν το κάνουν, γιατί δεν εμπιστεύονται την ίδια τους την πολιτική,τον ίδιο τους τον εαυτό. Ίσως σωτηρία να εννοούν τη μείωση των πετσοκομμένων συντάξεων και μισθών,τη μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών λόγω εσωτερικής υποτίμησης. Ίσως πάλι να εννοούν την αδυναμία των ελληνικών οικογενειών να ανταποκριθούν στα δάνεια, στους φόρους και στους φουσκωμένους λογαριασμούς.Μπορεί γι’αυτούς σωτηρία να είναι η πρωτοφανής μείωση κατά 25% του ΑΕΠ και η αύξηση της ανεργίας που μετατρέπει τα όνειρα των νέων σε εφιάλτες.Μπορεί σωτηρία να’ναι η παραχώρηση της διαμόρφωσης του κρατικού προϋπολογισμού και της διαχείρισης της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας σε αδίστακτα ξένα κέντρα εξουσίας.Κανείς δε γνωρίζει τι εννοούν σωτηρία.

Πάντως σύμφωνα με τον αδέσμευτο, όπως δηλώνει και όπως θα ‘πρεπε να είναι ο κάθε διανοητής, Γ.Κοντογιώργη μία ελπίδα υπάρχει για να διασωθεί η χώρα. Ή να απολογηθεί ο πρωθυπουργός και να πάει σπίτι του ή να αυτοκτονήσει. Και αν θέλει να μείνει στην ιστορία ως σωτήρας του τόπου,λέει, τότε δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο παρά να συγκεντρώσει,σ’έναν έγκλειστο χώρο περιζωμένο με εκρηκτικά, όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και να ανατιναχτούν μαζί. Εξτρεμιστικές απόψεις που μαρτυρούν όμως την αγανάκτηση των πολιτών και την κατάντια του τόπου

Προεκλογικά,ως γνωστό, θα παρατηρήσουμε για άλλη μια φορά ακραίες παρανοϊκές καταστάσεις. Θα δούμε ’’ευαισθητοποιημένους’’ πολιτικούς να παίρνουν σβάρνα τα κανάλια της διαπλοκής,στα οποία οφείλουν την όποια τους πολιτική καριέρα, να σχίζουν τα ιμάτια τους ότι θα μας βγάλουν από το χάος που οι ίδιοι δημιούργησαν.Θα τους δούμε τάχα να διαφωνούν ενώ δεν έχουν καμιά ουσιαστική διαφορά,αφού στην πραγματικότητα δεν έχουν κανέναν ιδεολογικό προσανατολισμό(δεν καταλαβαίνουν αυτοί από ιδεώδη και ιδανικά πέρα του τομαριού τους)Βέβαια εδώ έχει ευθύνη και η διανόηση που δεν εκτελεί συνειδητά τα καθήκοντά της.

Διανοούμενοι με την ευρύτερη έννοια του όρου είμαστε όλοι αφού σκεφτόμαστε και όπως είπαμε πρέπει ο καθένας μας όσο μπορεί να αναλύει ορθολογιστικά τα πράγματα.Με την ειδικότερη όμως σημασία της έννοιας,διανοούμενους θα χαρακτηρίζαμε όσους διαθέτουν οξύ κριτικό πνεύμα και την ικανότητα να διεισδύουν και να αναλύουν εκ βάθος ένα θέμα,ένα πρόβλημα.Σε αυτήν την κατηγορία θεωρητικά εντάσσονται οι πανεπιστημιακοί.

Με βάση όμως τα ελληνικά δεδομένα προκύπτει η ανάγκη να τους κατηγοριοποιήσουμε.Σε μια κατηγορία ανήκουν όσοι υπηρετούν με πίστη και φανατισμό είτε πολιτικές σκοπιμότητες είτε σκοτεινά συμφέροντα με αντάλλαγμα διορισμούς,περίωπες κοινωνικές θέσεις,διαχείριση προγραμμάτων εκατομμυρίων.Ισχύουν δηλαδή σε μεγάλο βαθμό οι σχέσεις του δούναι και λαβείν.Αυτοί οι τύποι ανθρώπων την κοινωνική καταξίωση την αξιολογούν με βάση την οικονομική τους ευχέρεια και ευμάρεια. Εδώ όμως ο Καζαντζάκης θα έλεγε ότι ο σημερινός άνθρωπος διανοητικά είναι υπεράνθρωπος και ηθικά ανάπηρος.

Σε μια άλλη κατηγορία ανήκουν αυτοί που κατέχουν εξειδικευμένη γνώση όπως π.χ οι τεχνοκράτες.Αυτοί δημιουργήθηκαν κατά την αποτυχημένη προσπάθεια των εκπαιδευτικών συστημάτων να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της τεράστιας συσσώρευσης της γνώσης. Με αποτέλεσμα να μη διαθέτουν πλατιά και ευρεία γενική μόρφωση,αφού η ανθρωπιστική παιδεία αφαιρέθηκε από τα προγράμματα σπουδών τους.Αυτούς τους τύπου εύστοχα ο Fachidiot τους ονομάζει «ειδικούς βλάκες»Είναι ειδική σε ένα θέμα αλλά δεν έχουν αναπτύξει τις ικανότητες που απαιτούνται για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων που αφορούν την κοινωνική και πολιτική ζωή.

Στην τελευταία κατηγορία εντάσσονται οι λεγόμενοι ελεύθεροι διανοητές.Δεν αφήνουν να πάει χαμένο το δικαίωμα τους να σκέφτονται ελεύθερα,γιατί είναι η μοναδική τους ελευθερία που δεν μπορεί να τους την στερήσει κανένας.Είναι ελεύθεροι από κάθε λογής εξουσία από κάθε κομματική δέσμευση και δεν έχουν σχέση με διανοουμενίσκους και σαλτιμπάγκους. Είναι οι περήφανοι αετοί που δεν ανέχονται κουτοπονηριές,εξυπνάκηδες,απατεώνες, ιδιοτελή κοινωνικά κατακάθια. Είναι αυτοί οι ωραίοι τύποι που αναζητούν την αλήθεια με οποιοδήποτε τίμημα, που καταγγέλλουν το ψεύδος,την αδικία,την ατιμία,που δεν ανέχονται τον περιορισμό της πνευματικής τους ελευθερίας.Είναι οι τύποι που ζηλεύει η κάθε κοινωνία αλλά που δυστυχώς σπανίζουν.



Θου.βου



Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ






Σημάδια αθλιότητας του πολιτικού συστήματος-που ορίζει τη ζωή των πολιτών χωρίς καν να λαμβάνει στα σοβαρά τη βούληση και τις ανάγκες τους-υπάρχουν πάμπολλα.Με αφορμή την ψηφοφορία του τρίτου μνημονίου μπορούμε να διαπιστώσουμε με πόση περίσσια αισχρότητα και θράσος διακατέχεται το ανειδίκευτο πολιτικό προσωπικό αυτής της έρμης χώρας.

Η ψηφοφορία του 3ου μνημονίου μου θύμισε τις παιδικές μαθητικές σχολικές ψηφοφορίες με κάποιες διαφορές.Η μαθητική ψηφοφορία έχει νόημα και ουσία αφού αποσκοπεί στη μύηση των μαθητών στην εκλογική διαδικασία και στην άμεση δημοκρατία (άσχετα αν διαπιστώνουν στην πορεία της ζωής τους ότι παραβιάζεται ασύστολα).Επίσης τα παιδιά όχι μόνο δεν δίνουν τίποτα, αφού δεν κοστίζει, αλλά αποκομίζουν σημαντικές εμπειρίες και γνώσεις. Αντίθετα η κοινοβουλευτική ψηφοφορία που διεξήχθη 14/8/2015 δεν είχε κανένα σκοπό, μιας και όλα ήταν προσυμφωνημένα και το αποτέλεσμα εκ των προτέρων γνωστό και εκτός αυτού στοίχησε πανάκριβα στους πολίτες.Καθόλου απίστευτο να πήραν υπερωρίες νυχτερινά ποιος ξέρει και τι άλλο ακόμα,αφού συνεδρίαζαν με άδεια τα έδρανα όλη νύχτα. Τελικά, ποια ψηφοφορία είναι παδική των σχολικών τάξεων ή η κοινοβουλευτική; Βέβαια, η παιδικότητα εμπεριέχει το στοιχείο της αθωότητας που δεν τους το αποδίδω!

Από εδώ και πέρα όμως τα πράγματα σοβαρεύουν.Ενώ σύσσωμη η φασιστική πολιτική συμμορία οδηγεί τη χώρα, με το έτσι θέλω, στην καταστροφική Ευρωζώνη και Ε.Ε προσπαθεί αποτυχημένα να παραπλανήσει την κοινή γνώμη ότι έχει διαφορές.Ποιες διαφορές όμως μπορεί να έχουν όταν συναινετικά και έντεχνα επιχειρούν να εξαπατήσουν τον αφελή λαό πως ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας του είναι ο ευρωμονόδρομος; Απόδειξη οι παρακάτω δηλώσεις:

Ποταμίσιος Θεοδωράκης: «Δε σας εμπιστευόμαστε αλλά δεν έχουμε άλλο δρόμο» Τι λες έμπιστε;

Ορεσίβιος Καμμένος: «Άλλη λύση δεν υπάρχει» Μας έκαψες!

Δήλωση Τσίπρα χωρίς το ‘’ρ’’: «Πήραμε την ευθυνη να μείνουμε ζωντανοί από το να αυτοκτονήσουμε» Και ‘συ μας δολοφονείς.

Είναι φαεινότερο και από τον ήλιο ότι με τις δηλώσεις τους αυτές προσπαθούν να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα ως οδυνηρά αλλά αναγκαία. Λες και δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική οικονομική πολιτική.

Τα προπαγανδιστικά Μ.Μ.Εξαπάτησης εγχώρια και ευρωπαϊκά αναφέρονταν σε πάρα πολύ δύσκολη συνεδρίαση.Μα πώς ήταν δύσκολη τη στιγμή που συμφωνούν σε όλα;Η μόνη τους αντιπαράθεση που έχουν είναι για το ποιος έφερε το καλύτερο και ποιος το χειρότερο μνημόνιο. Όμως οι ανόητοι ξεχνάν να μας πουν ότι καλό μνημόνιο δεν υπάρχει,όταν καταργεί συνταγματικά δικαιώματα,όταν καταργεί το ίδιο το κράτος για να το δωρίσει σε άπληστους ολιγάρχες και υπερεθνικά συμφέροντα,όταν υποθηκεύει τη ζωή και το μέλλον των Ελλήνων πολιτών και φέρνει τη μισθωτή σκλαβιά των εργαζομένων...Καλά τα κόλπα και τα τερτίπια τους αλλά δεν πιάνουν πλέον.Έχουν καβαλικέψει για τα καλά την εξουσία μαζί και το καλάμι και από ότι φαίνεται θα τους κουβαλάμε αρκετά ακόμη στην πλάτη μας.Άλλωστε όπως ο βρεγμένος δε φοβάται το νερό έτσι και ένας εγκληματίας δε διστάζει να συνεχίσει τα εγκλήματα του. Ο Γιώργος Κοντογιώργης αναφέρει: «Η πολιτική τάξη έχει δημιουργήσει τόσα αναχώματα για την απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη έναντι της κοινωνίας που κυριολεκτικά εάν τη σχετική αρμοδιότητα την ανέθετε κανείς σ’έναν μεγάλο κακοποιό δε θα μπορούσε να δημιουργήσει τόσα αναχώματα όσα δημιούργησε η πολιτική τάξη για να προστατέψει τον εαυτό της. Ποιος είναι ο εχθρός;Η κοινωνία!». Όσο και να μη θέλουμε να το πιστέψουμε είναι μια πραγματικότητα.Ποτέ μέχρι σήμερα δε δικάστηκαν από τη δικαιοσύνη για τα πολιτικά τους εγκλήματα -δε μιλάμε για λάθη-αφού το Σύνταγμα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα και στα συμφέροντά τους.



Αφού λοιπόν μας παρουσιάζουν ως μοναδική λύση διεξόδου από την κρίση τον ‘’ευρωμονόδρομο’’έχω να προτείνω μια κερδοφόρα για τους πολίτες λύση.Να οργανωθούμε εξωθεσμικά οι πολίτες όλων των αποχρώσεων και να δημιουργήσουμε ‘’Επιτροπή Πολιτών’’ η οποία να απαιτήσει από την Κομισιόν να εφαρμόζει άμεσα τις αποφάσεις των Βρυξελλών χωρίς διαμεσολάβηση πολιτικών, άλλωστε δεν έχει κανένα νόημα και καμιά σημασία η διαμεσολάβησή τους. Και όσο για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου θα είναι η ίδια με τη διαφορά ότι θα αμείβονται με τον κατώτατο μισθό,χωρίς επιδόματα, υπάλληλοι, πολιτικό προσωπικό,κηπουροί οι πάντες.

                                                                             θου.βου

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ



Ότι η πολιτική βρίσκεται σε παρακμή δε χωράει καμιά αμφιβολία. Για να το διαπιστώσει κάποιος αρκεί να παρακολουθήσει τις πολιτικές εξελίξεις:

· Από το λεφτά υπάρχουν υπογράφηκε το 1ο Μνημόνιο

· Από τα Ζάππεια υπογράφηκε το 2ο Μνημόνιο

· Από τα σχισίματα των Μνημονίων υπογράφηκε το 3ο και φαρμακερό

Το 3ο μάλιστα υπογράφηκε από όλοι την πολιτική συμμορία,νομίζοντας πως έτσι,οι αφελείς,θα δώσουν άλλοθι στα πολιτικά τους εγκλήματα.Ένα άλλο σημείο παρακμής είναι ότι για πρώτη φορά η εξουσία ασκείται από κυβέρνηση μειοψηφίας και κανείς δεν προτίθεται να παραιτηθεί(πολλά τα λεφτά Άρη).

Επίσης παρατηρούμε όλοι αποσβολωμένοι ριζοσπαστικές ‘’αριστερές’’ δυνάμεις να ενοποιούνται με δεξιές, πολιτικές δυνάμεις τις μεταπολίτευσης που μας έφεραν σ’αυτό το χάλι να φιλιούνται και ν’αγκαλιάζονται. Το χειρότερο; Όλο αυτό το κακό συναπάντημα δεν είναι ικανό να διαμορφώσει μια συγκροτημένη πολιτική διεξόδου από την κρίση, και το χείριστο όλων; Δεν υπάρχει καμιά δύναμη να αντιπαρατεθεί σ’αυτό το αίσχος.Έκτός αν κάποιοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε ορεσίβιους,θαλασσινούς και ποταμίσιους Θεοδωράκηδες.

Τις πταεί, λοιπόν,για όλα αυτά; Το ερώτημα είναι αναγκαίο ν’απαντηθεί από την ίδια κοινωνία.Μόνο τότε θα δούμε φως στο ατέλειωτο τούνελ όπου μας έριξαν χωρίς τη συγκατάθεσή μας!

Πρώτα απ΄’όλα να παλέψουμε το Φροϋδικό ολίσθημα:"Ολοι τα ξέρουμε όλα, είμαστε όλοι φανατισμένα σίγουροι ότι κατέχουμε την αλάθητη αλήθεια".Δεν μπορούμε να συνενοηθούμε με φίλους,γνωστούς συγγενείς,γείτονες διότι ο καθένας θεωρεί τον ευατό του ως κάτοχο της αλήθειας, είτε γιατί την άκουσε από κάποιο παπαγαλάκι των Μ.Μ.Ε, είτε γιατί νομίζει ότι την άκουσε από ‘’έμπιστο’’ γνωστό,όπως και να ‘ναι σημασία έχει ότι δεν είμαστε ικανοί να πραγματώσουμε διάλογο και να αναζητήσουμε από κοινού την αλήθεια (συν-ζήτηση της αλήθειας)Όλοι τα ξέρουμε όλα ελληνική μοναδική προτοτυπία.Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της μικρόνοιας , του εγωκεντρισμού,της ελλειμματικής κατά κεφαλήν καλλιέργειά μας.

Αν δεν σταματήσουμε να παρακολουθούμε τεντωμένοι στους καναπέδες τα προπαγανδιστικά Μ.Μ.Εξαπάτησης και εάν δεν προσπαθήσουμε μόνοι μας να απαντήσουμε σε ουσιαστικά και καίρια ερωτήματα που αφορούν το μέλλον μας, απαλλαγμένοι από αντιλήψεις αλάνθαστων στρατηγικών και φωστήρων, τότε ελπίδα δεν υπάρχει.

Προπαγάνδα: Ιδού ένα υποθετικό παράδειγμα όπου υποτίθεται ότι αντιπαρατίθενται αντίθετες απόψεις: το γεράκι λέει: «Πρέπει να παραμείνουμε στην πορεία μας»· και το περιστέρι απαντά: «Ο πόλεμος απέβη καταστροφικός και απέτυχε». Τότε το γεράκι αποκρίνεται: «Στον πόλεμο τα πράγματα σπάνια πηγαίνουν ομαλά, και δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε ένα κώλυμα να μειώνει την αποφασιστικότητά μας». Τότε το περιστέρι ανταπαντά: «Τα κωλύματα είναι κωλύματα και οι αποτυχίες είναι αποτυχίες». Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, πουθενά δεν εξετάζεται το αν ο πόλεμος είναι τελικά νόμιμος και θεμιτός. Λακωνικά, συνοπτικά και απλουστευτικά σχόλια ονομάζονται sound bites. Όταν σε έναν δημόσιο διάλογο (που να αφορά ένα ζήτημα υπό επιχειρηματολογία που πράγματι να χρήζει διαλόγου) οι συνδιαλεγόμενοι εκφέρουν επιχειρήματά που πηγάζουν από τις ίδιες βασικές προϋποθέσεις, αλλά δίνουν την εντύπωση ότι πρεσβεύουν αντίθετες απόψεις, τότε ο διάλογος εμμέσως κατηχεί αυτές τις προκαταλήψεις ως απρόσβλητες αλήθειες, καθιστώντας τις κοινώς αποδεκτά δεδομένα για το εν λόγω ζήτημα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B1

Από τον ορισμό διαπιστώνουμε αναμφίβολα πως την πραπαγάνδα τη ζούμε καθημερινά στο πετσί μας. Γίνονται ατέρμονες συζητήσεις για το ευρώ-δραχμή και μας παρουσιάζουν σαν μοναδική λύση τον Ευρωμονόδρομο.Κανείς όμως δεν απαντάει σε σημαντικότατα ερωτήματα. Ρωτήθηκε ο λαός για να μπει στη Ευρωζώνη; Συμφωνούν με το ακριβότατο τίμημα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης;Ποιο θα είναι το μέλλον μας αν παραμείνουμε στο Ευρώ και στην Ε.Ε;Γιατί να μην υιοθετήσουμε το εθνικό μας νόμισμα τη δραχμή;Δεν πιστεύω να υπάρχει αφελείς που θα αναφερθεί σε ελλείψεις φαρμάκων,πετρελαίου και σε τέτοιες ανοησίες. Αν υπάρχει καλό είναι να ρίξει πρώτα μια ματιά εδώ:

http://baxeban.blogspot.gr/2015/08/blog-post.html

Με όλα αυτά τα τραγικά και παράλογα θα πρέπει να αισθανόματε ότι προσβάλλουν τη νοημοσύνη,την αξιοπρέπεια και τις αξίες μας. Επ’ουδενί λόγω δεν πρέπει να επιτρέψουμε την πολιτική παρακμή να αγγίξει την κοινωνία.,Μόνη η κοινωνία των πολιτών να βρει την ιδεολογικό της προσανατολισμό.Οργανωμένη σε σωματεία.ομίλους,συλλόγους να εκφράζει ελεύθερα,χωρίς φόβο τις απόψεις,απαλλαγμένη από το σύρσιμο των πελατειακών πρακτικών.Ως υπεύθυνη πολίτες μην ξεχνάμε το άρθρο 120 του Συντάγματος «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων,που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Για να ανακτήσει,λοιπόν,η πολιτική Ελίτ το δικαίωμα να μιλάει για κοινωνική ευαισθησία καλό είναι να ξεκινήσει από τον ευατό της. Να πάψει επιτέλους να απολαμβάνει τα εξόφθαλμα προκλητικά και εξοργιστηκά προνόμια:

· Πραγματική μείωση των αποδοχών τους

· Κατάργηση πολιτικής ασυλίας

· Κατάργηση πολυάριθμων επιδομάτων

· Κατάργηση πολυτελών αυτοκινήτων

· Μείωση προσωπικού Βουλής

· Μείωση ‘’Βολευτών’’στους 50

· Αλλαγή πολιτεύματος

Και κυρίως να αποκατασταθεί η πολιτική διαφθορά με πολιτικό και δημοκρατικό ήθος.Να ενισχύσουν το κράτος δικαίου,το κράτος πρόνοια όχι φυσικά με ανόητα επιδόματα και αποδοχές,αλλά με δημόσιες επενδύσεις οι οποίες θα αξιοποιούν στο έπακρο τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του λαού προς όφελός του. Είναι επιτακτική η ανάγκη να προστατευτούν οι θεμελιώδεις αρχές της κοινωνίας: Δημοκρατία,Σύνταγμα,Νόμοι,Εθνική Κυριαρχία

Το Σύνταγμα του 2015

Άρθρο 1-(Μορφή του πολιτεύματος)

1. Πολίτευμα της Ελλάδας Γερμανικός Μεργκελισμός (πρόεδρος Μέργκελ)

2. Θεμέλιο του πολιτεύματος Παγκόσμιοι Θεσμοί(ΠΟΕ,ΔΝΤ,ΕΕ ΕΚΤ,ΠΤ,ΝΑΤΟ…}

3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από την Κομισιόν υπέρ αυτού και ασκούνται από Γερμανοτσολιάδες και Ταγματασφαλίτες


                                                                                θου.βου




Ένα «εναλλακτικό σχέδιο» για το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήξερε και δεν άκουσε τίποτα


Στάθης Κατσούλας

Ο κ.Τσίπρας το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου, ακολουθώντας τους προκατόχους του, συμφώνησε σε νέο μνημόνιο. Έθεσε το γνωστό δίλημμα "μνημόνιο ή χρεοκοπία". Τις επόμενες ώρες και μέρες, τόσο ο Α. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το σύνολο των μεγάλων ΜΜΕ και των αστικών πολιτικών κομμάτων, επιδόθηκαν σε μια ακατάσχετη τερατολογία για την έξοδο από την Ευρωζώνη. Με αρλούμπες, συνειδητά ψέματα και ανακρίβειες επιχείρησαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι και το τρίτο μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο, ακριβώς όπως τα δύο προηγούμενα. Από τον ίδιο τον κ.Τσίπρα που μας πληροφόρησε ότι "ο συνταξιούχος με τη σύνταξή του σε δραχμές θα έβγαζε τρεις μέρες και όχι ένα μήνα", μέχρι τον κ.Μάρδα που μας διαβεβαίωσε ότι σε περίπτωση δημόσιου ελέγχου των συναλλαγματικών διαθέσιμων της ΤτΕ, η ΕΚΤ θα έβγαζε πλαστά το σύνολο των χαρτονομισμάτων του ευρώ που κυκλοφορούν παγκοσμίως. Οι τερατολογίες για τη δραχμή εκτοξεύονται χωρίς λογική, συνειρμό ή απόδειξη.

Σε αυτή την προσπάθεια ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική του ομάδα επιστράτευσε ένα αήθες ψέμα. Επαναλάμβανε 24 ώρες το 24ωρο ότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο και δεν έχει κατατεθεί κάποια εναλλακτική πρόταση. Ακόμη χειρότερα, ταύτιζε την έξοδο από το ευρώ με το σχέδιο Σόιμπλε για Grexit (που σημειωτεον ήταν η μία από τις δύο εκδοχές, καθώς την πρώτη εκδοχή την υπέγραψε φαρδιά πλατιά ο Έλληνας πρωθυπουργός).

Το ψέμα που επαναλάμβανε διαρκώς η κυβερνητική ομάδα του Μαξίμου και τα μεγάλα ΜΜΕ ήταν αήθες, επειδή έκαναν ότι αγνοούν μελέτες, βιβλία, αρθρογραφία, επιστημονικές δημοσιεύσεις που συντείνουν στην αναγνώριση των θετικών, ευεργετικών συνεπειών μιας αποχώρησης από την ευρωζώνη. Είναι άλλο πράγμα ο κ.Τσίπρας να διαφωνεί με αυτό το σχέδιο και να προτιμά την παιδική χαρά της "εντός ευρώ διαπραγμάτευσης" στην οποία νομίζει ότι επιδόθηκε επί 5 μήνες, και άλλο πράγμα να εμφανίζει ως ανύπαρκτες εδώ και χρόνια κατατεθειμένες προτάσεις για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους ως δύο αναπόσπαστα και επειγόντως αναγκαία μέτρα για την έξοδο από την κρίση.

Παραθέτουμε παρακάτω κείμενα οικονομολόγων, επιστημόνων, αλλά και πολιτικών φορέων που επιχειρούν να θέσουν την αναγκαιότητα ρήξης με την Ευρωζώνη και να περιγράψουν κατά το μέτρο του δυνατού ένα σχέδιο μετάβασης. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για ολοκληρωμένες προσεγγίσεις. Συγκρινόμενες βέβαια με το κυβερνητικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο "θα πειστεί η Μέρκελ", "θα αλλάξει η Ευρώπη", "μπλοφάρει ο Σόιμπλε", "δεν θα κόψει τη ρευστότητα ο Ντράγκι" κλπ, αποτελούν μνημείο επιστημονικής αρτιότητας.

Ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η ρήξη και η αποδέσμευση από την Ευρωζώνη και την ΕΕ δεν είναι ζήτημα τεχνικών σχεδιασμών, οικονομοτεχνικών μελετών ή προϋποθέσεων. Είναι ζήτημα πολιτικής και κοινωνικής βούλησης. Είναι κορυφαία πολιτική και κοινωνική κατεύθυνση που ακυρώνει τη στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης να κερδίζει και να αναπαράγεται κρατώντας τη χώρα στην ΕΕ. Για αυτό άλλωστε η περίπτωση εξόδου θα προκαλούσε "εμφύλιο πόλεμο", σύμφωνα με την προειδοποίηση Μεϊμαράκη και τη δήλωση Καμμένου. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επέλεξε τη ρήξη, όχι γιατί δεν γνώριζε τις τεχνικές προϋποθέσεις της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, όχι γιατί δεν είχε προετοιμάσει σχέδιο Β, ούτε γιατί δεν έπεσε στην αντίληψή του ένα πλήθος μελετών και επιχειρημάτων στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την υποταγή όχι γιατί δεν είχε σχέδιο ρήξης, αλλά γιατί δεν ήθελε, δεν θέλει και δεν πρόκειται να θελήσει τη ρήξη. Γιατί πολιτικά δεν αμφισβητεί το άκαμπτο διεθνές πλαίσιο της χώρας, την πρόσδεση της Ελλάδας στην ΕΕ και στην ΟΝΕ. Αυτό το πλαίσιο επιβάλει τον πιο σκληρό νεοφιλελευθερισμό και δεν επιτρέπει τα παραμικρά περιθώρια άσκησης κοινωνικής πολιτικής.

Το πρόβλημα επομένως είναι πολιτικό. Επειδή όμως η σπέκουλα γίνεται στο τεχνικό - οικονομικό πεδίο, δεν μπορούμε παρά να θυμίσουμε λίγα από τα σχετικά εκλαϊκευμένα κείμενα που υποστηρίζουν τις ευεργετικές συνέπειες της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και ξεγυμνώνουν τον απόλυτο παραλογισμό της παραμονής στο ευρώ.

(Δι-) Έξοδος: Εισήγηση της Οικονομικής Επιτροπής του Σχεδίου Β

Ίσως το πιο άρτιο κείμενο για την έξοδο από το ευρώ, που γράφτηκε από την Οικονομική Επιτροπή του Σχεδίου Β τις μέρες που ακολούθησαν τον εκβιασμό της Κύπρου, την άνοιξη του 2013. Περιγράφει την οριακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ύστερα από τρία χρόνια μνημόνιο, την αναγκαία ανάκτηση μοχλών οικονομικής πολιτικής που προϋποθέτουν την έξοδο από την Ευρωζώνη. Στο συγκεκριμένο κείμενο συμπυκνώνονται με πολιτικό τρόπο μελέτες που αφορούν τα αποτελέσματα της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Δίνεται συνοπτική απάντηση σε τερατολογίες και ανακρίβειες που κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο σχετικά με την έξοδο από την Ευρωζώνη και ορισμένες από αυτές υποστηρίζονται και από τμήματα της Αριστεράς.

Σύνοψη εκτιμήσεων και προτάσεων του Ινστιτούτου Δημήτρης Μπάτσης για την Ελληνική οικονομία.

Ένα χρόνο μετά τη συγκεκριμένη εισήγηση της Οικονομικής Επιτροπής του Σχεδίου Β, το Ινστιτούτο Δημήτρης Μπάτσης και ο καθηγητής Θ. Μαριόλης δημοσιεύουν μία Σύνοψη Εκτιμήσεων και Προτάσεων για την ελληνική οικονομία. Το κείμενο εντοπίζει τα αδιέξοδα της μνημονιακής πολιτικής, θέτει ως κομβικό πρόβλημα την ενεργό ζήτηση και επιχειρηματολογεί διεξοδικά για την αποδέσμευση από την Ευρωζώνη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις για το ύψος της υποτίμησης και τον πληθωρισμό, για τον εξωτερικό δανεισμό και την ανάπτυξη, για τον κίνδυνο υπερπληθωρισμού. Το ενδιαφέρον επίσης βρίσκεται στην εκτίμηση των επιπτώσεων μιας αύξησης της ενεργού ζήτησης ανά κλάδο, με υπολογισμό των εμπορευματικών πολλαπλασιαστών της ελληνικής οικονομίας. Τέλος είναι σημαντική η παράθεση τόσο ενός μεσοχρόνιου όσο και ενός μακροχρόνιου προγράμματος που πρέπει να ακολουθηθεί μετά την έξοδο από την Ευρωζώνη. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η επισήμανση για την ανάγκη δομικής μεταβολής στην ελληνική οικονομία (ανασύνθεση της παραγωγής).

Ρήξη: Επιστροφή στην «εποχή των σπηλαίων» ή νέος «χρυσός αιώνας»;

Άρθρο του οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη, όπου με εκλαϊκευμένο τρόπο σκιαγραφείται η επόμενη μέρα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η συγκεκριμένη αναφορά στο τι θα γίνει με την ενέργεια, τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τις τράπεζες, απαντώντας στο τρομοκρατικό κύμα που εξαπολύεται από την κυρίαρχη ιδεολογία.

Ευρώ ή Δραχμή; Ερωτήσεις και Απαντήσεις.

Κείμενο του Σχεδίου Β, τον Νοέμβριο του 2012 (λίγους μήνες αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναδειχτεί αξιωματική αντιπολίτευση). Περιέχει 43 ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με το θέμα της ρήξης και της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζωνη. Απαντάει στα ζητήματα της εξόδου από την ευρωζώνη με πρωτοβουλία των δανειστών (βλέπε σχέδιο Σόιμπλε), του δημοψηφίσματος για το ευρώ, της κατάργησης των μνημονίων μέσα στην ευρωζώνη, της υποτίμησης του νέου εθνικού νομίσματος, του πληθωρισμού, των καταθέσεων των πολιτών, των τραπεζών, των δανείων των πολιτών, του χρέους, των καυσίμων, των φαρμάκων των τροφίμων, των εμπορικών συναλλαγών, των εισαγόμενων αγαθών, της απομόνωσης της Ελλάδας, των εθνικών κινδύνων, του δημοσίου ελλείμματος, κλπ. Ενδιαφέρον έχει ότι με αυτή την έκδοση εγκαινιάστηκε ο όρος Σχέδιο Β και υπογραμμίστηκε ότι ανεξάρτητα από τον πολιτικό στόχο μιας αντιμνημονιακής δύναμης, είναι αδιανόητο να μην ετοιμάζεται ένα εναλλακτικό σχέδιο στην περίπτωση που οι δανειστές δεν υποχωρήσουν. Η συγκεκριμένη αναφορά χλευάστηκε όσο τίποτα από τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ που διαβεβαίωναν ότι η δική τους διαπραγμάτευση θα στεφθεί με επιτυχία.

Επιστροφή σε υποτιμημένη δραχμή, πληθωρισμός κόστους και διεθνής ανταγωνιστικότητα: Μια μελέτη εισροών - εκροών


Οι Θ. Μαριόλης και Α. Κάτσινος ξεκινούν θεωρώντας ότι το βασικό πρόβλημα στην ελληνική οικονομία είναι πρόβλημα διεθνούς ανταγωνιστικότητας και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντός της ΟΝΕ. Οι συγγραφείς εκτιμούν τις επιπτώσεις μιας ονομαστικής υποτίμησης κατά 50% του νέου νομίσματος, μετά την έξοδο από την Ευρωζώνη. Με αυτή την υπόθεση εκτιμάται η πορεία των τιμών, ο πληθωρισμός κόστους και το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα ισχύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της υποτίμησης στην ανταγωνιστικότητα. Κατά τη συγκεκριμένη μελέτη, η επιστροφή στη δραχμή, όχι μόνο δεν συνεπάγεται κάποια καταστροφή, αλλά μπορεί να δώσει τη δυνατότητα και το χρόνο να ωφεληθεί η ελληνική οικονομία από την αύξηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητάς της.

Ερωτήσεις και Απαντήσεις σχετικά με την έξοδο από την Ευρωζώνη

Κείμενο που συντάχτηκε από μέλη της ΜΑΡΣ και δημοσιοποιήθηκε λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα. Περιέχει 18 ερωτήσεις και απαντήσεις: Για το πώς θα γίνει η αλλαγή νομίσματος, για την υποτίμηση, για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών στην ενέργεια, στα τρόφιμα, στα φάρμακα, για τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών και για την εισαγωγή προϊόντων από το εξωτερικό.

Έξοδος από το Eυρώ, υποτίμηση, νέες τιμές - μια απάντηση στις τερατολογίες

Κείμενο του Κ. Παπουλή που εκλαϊκεύει συμπεράσματα ερευνών για το ύψος της υποτίμησης μετά από μια επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Παίρνοντας ως πιθανότερο σενάριο μια υποτίμηση κατά 25%, απαντιέται η σπέκουλα για τον πληθωρισμό, τις τιμές και την αγοραστική δυνατότητα.

Η Οικονομική Πολιτική της Ρήξης

Ο οικονομολόγος Νίκος Στραβελάκης αναλύει τα 9 αναγκαία βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν στην περίπτωση μιας ρήξης με την Ευρωζώνη, ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες.

Αθέτηση Πληρωμών της Ελλάδας και έξοδος από την ΟΝΕ

Απόσπασμα από το βιβλίο "Ρήξη; Διέξοδος από την Κρίση της Ευρωζώνης" του Κ.Λαπαβίτσα. Περιγράφεται αναλυτικά η αδιέξοδη διαχείριση του χρέους από τις μνημονιακές συμφωνίες, η επιδίωξη διαγραφής χρέους μετά την παύση πληρωμών, οι επιπτώσεις στις τράπεζες, η αντιμετώπιση του πρωτογενούς ελλείμματος (την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο υπήρχε ακόμη έλλειμμα) και οι λεπτομέρειες της μετάβασης στη νέα δραχμή. Το νομισματικό πρόβλημα της μετάβασης απομυθοποιείται από τις τερατολογικές διαστάσεις του και αναλύονται οι βασικές - κατά συντριπτική πλειοψηφία ευεργετικές - συνέπειες του εθνικού νομίσματος.

Η οικονομική πολιτική εντός και εκτός ευρώ

Με απόλυτα διαυγή και εντελώς λακωνικό τρόπο παρουσιάζονται από τον Θ. Μαριόλη τα διαθέσιμα μέσα οικονομικής πολιτικής. Αναδεικνύεται το περιοριστικό όριο της συμμετοχής στη νομισματική ένωση, καταγράφονται τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας και παρουσιάζεται η εναλλακτική της εξόδου από την Ευρωζώνη και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα. Τίθενται επίσης οι όροι υπό τους οποίους είναι συμφέρουσα η έξοδος από το ευρώ, καθώς και αναγκαία συνοδευτικά μέτρα.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


Δεν είναι λίγοι αυτοί που σήμερα πιστεύουν ακράδαντα-μεταξύ αυτών κι εγώ - ότι αργά ή γρήγορα η ανθρωπότητα θα στραφεί στη μελέτη της αρχαιοελληνική γραμματείας. Στον ελληνισμό που διέδωσε για χάρη όλης της ανθρωπότητας πανανθρώπινες αξίες και που για πρώτη φορά στην ιστορία η  ανθρωπότητα έφτασε στο αποκορύφωμα της.Ο σπόροι σπάρθηκαν από τους αρχαίους και το μόνο που πρέπει να κάνει ο σύγχρονος «πολιτισμένος» άνθρωπος είναι να τους αφήσει να καρποφορήσουν και να συλλέξει τους πολύτιμους και αδιαπραγμάτευτους καρπούς.
Αν επιχειρήσουμε να αναλύσουμε την άθλια πολιτική κατάσταση της χώρας,με μοναδικό κριτήριο και γνώμονα τα όσα παρουσιάζουν τα Μ.Μ,Εξαπάτησης της διαπλοκής,είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αποπροσανατολιστούμε,αφού αυτός είναι και ο βασικός σκοπός τους.Εάν όμως προσπαθήσουμε μια λεπτομερή ανάλυση του πολιτικού παρασκηνίου είναι υποχρεωτικό να απαντήσουμε στο δύσκολο ερώτημα αν πάρχει ειδικός στην πολιτική! Το αντικείμενο του γεωπόνου είναι τα φυτά, του εκπαιδευτικού η μεθοδολογία της διδακτικής, η παιδαγωγική ψυχολογία, του φυσικού τα φυσικά φαινόμενα…του πολιτικού; Ενιαία αντίληψη για το χαρακτήρα και το γνωστικό αντικείμενο της πολιτικής δεν υπάρχει. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που όσοι ασχολούνται με την πολιτική χαρακτηρίζονται από αμετροέπεια και παπαρδέλες.Εδώ ακριβώς παρατηρείται και το εξής οξύμωρο σχήμα.Ενώ δεν έχουν αντικείμενο και δεν είναι ειδικοί οι πολιτικοί-η πολιτική καθορίζει το βιωτικό επίπεδο,τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών, τους σκοπούς και τους στόχους του εκπαιδευτικού συστήματος και κατά συνέπεια την ευημερία,την πρόοδο, και την ευτυχία του ανθρώπου.
Έναν σύντομο ορισμό που θα μπορούσαμε να δώσουμε είναι ότι η πολιτική αφορά όλους μας,όλοι πρέπει να έχουμε δημοκρατικό λόγο και ότι είναι απαραίτητο να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών και τη δικαιοσύνη.Σίγουρα βέβαια δεν πρέπει να έχει καμιά απολύτως σχέση με την κοινωνική θέση και με τα συμφέροντα κάποιου που εφαρμόζει την πολιτική.
Ο θρασύμαχος στο διάλογο με το Σωκράτη υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη και η πολιτική ταυτίζονται με το συμφέρον του ισχυρότερου, επομένως τι είναι δίκαιο ή άδικο ορίζεται ως προς την ωφελιμότητα που παρέχει στα άτομα. Όποιος θεωρεί ότι ωφελείται αδικώντας δικαιούται να αδικήσει. Πολλοί κατάφεραν με την αδικία να υποτάξουν κράτη και έθνη.Ο Σωκράτης αντιπαρατίθεται στις απόψεις του Θρασύμαχου ότι αυτό που πραγματικά μπορεί να ωφελήσει τον άνθρωπο δεν μπορεί να είναι το άδικο παρά μόνο το δίκαιο. Η δικαιοσύνη κατά το Σωκράτη είναι αρετή ψυχής και προς την αρετή αυτή πρέπει να προσανατολίζεται η πολιτική.Αντίθετα αν δεχτούμε λέει έναν ορισμό της πολιτικής όχι ως χώρο πραγμάτωσης ιδεών και αρετής, αλλά ως χώρο όπου συγκρούονται συμφέροντα και επιβάλλονται εγωιστική σκοποί είναι σαν να δεχόμαστε την καταστροφή της πόλης
Για να αποφύγουμε λοιπόν την καταστροφή της πόλης είναι αναγκαίο η εξουσία και  τα πρόσωπα,για να μην παρασύρονται από προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις, να ελέγχονται δημοκρατικά αλλά και να απολογούνται για όλες τις πολιτικές τους πράξεις.Είμαι περίεργος για το τι θα έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες αν άκουγαν για την περιβόητη «πολιτική ασυλία» ή για την παραβίαση θεμελιωδών αρχών όπως: της δημοκρατίας,του Συντάγματος,της Εθνικής Κυριαρχίας.

                                                                                                            Θου.βου


Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ



Τα κωμικοτραγικά συνεχίζονται στο δύσμοιρο τόπο μας και είναι το αποτέλεσμα ενός αίτιου. Το πραγματικό αίτιο είναι ο υφέρποντας αμοραλισμός που οφείλεται στο έλλειμμα παιδείας, τόσο στον τόπο μας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Καθημερινά παρατηρούμε ανθρωπάκια που ακόμα δεν κατάφεραν να πραγματώσουν την ανθρώπινη ουσία, την ανώτερη τους φύση, που είναι και ο σκοπός του σύγχρονου πολιτισμένου ανθρώπου. Αντίθετα, αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια διακατέχονται από εμφανέστατα στοιχεία χαμηλής ποιότητας τα οποία συγκροτούν την κατώτερή τους φύση όπως δειλία,τυχοδιωκτισμός,ιδιοτέλεια,υποκρισία,θράσος,θεατρινισμοί και άλλα που μπορούμε να αντιληφθούμε και που προσβάλλουν όχι μόνο τους ίδιους αλλά και τα στενά τους πρόσωπα.Η πραγμάτωση όμως της ανώτερης φύσης απαιτεί υψηλής ανθρώπινης ποιότητας στοιχεία. Μερικά απ’αυτά μπορεί να είναι το θάρρος, η αποφασιστικότητα η πίστη σε ιδανικά και ιδεώδη, η ορθή αίσθηση της δικαιοσύνης,ο ατίθασος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας στο άδικο, οράματα για το μέλλον,σχέδια,διορατικότητα και άλλα που βοηθούν την ολοκλήρωση της προσωπικότητας ενός φυσιολογικού ανθρώπου.

Μαριονέτες κατώτερης φύσης,που τα νήματά τους κινούνται από ξένα, σκοτεινά αλλά αισθητά κέντρα αποφάσεων, υπάρχουν και εντός και εκτός χώρας. Η Ε.Ε καταλύοντας κάθε δημοκρατική έννοια απομακρύνει τον ευρωπαίο πολίτη,για να υπηρετήσει,σχεδόν απροκάλυπτα, επιχειρηματικά,τραπεζικά,πολυεθνικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα το ιδεώδες της ευρωπαϊκής δημοκρατικής ένωσης να εξανεμίζεται και να απειλεί τη διάλυσή της. Τέτοια Ε.Ε που οι αποφάσεις λαμβάνονται από θεσμικά όργανα που δεν έχουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση κάνεις δεν τη θέλει!Το μόνο δημοκρατικά θεσμοποιημένο όργανο είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,αλλά χωρίς καμιά αρμοδιότητα.Μπορεί να δικαιολογήσει ένας Ευρωβουλευτής τον παχυλό μισθό του;

Οι εγχώριοι κατσαπλιάκηδες πρέπει να γνωρίζουν ότι στη ζωή υπάρχουν δυο δρόμοι ο ένας είναι του μόχθου,της δουλειάς,του κόπου,του ευοίωνου οράματος για τον τόπο και τους πολίτες και ο άλλος της δουλείας, της διαπραγμάτευσης, της υποταγής,της μιζέριας.

Όταν ο Ηρακλής,πριν πραγματοποιήσει τους άθλους, βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα ποιον δρόμο να ακολουθήσει,τότε εμφανίστηκαν δυο γυναίκες. Η μία ήταν όμορφη, στολισμένη με πολλά λούσα, φουρφούρια και αρώματα και του είπε ότι οι φίλοι της τη φωνάζουν Ευτυχία και οι εχθροί της Κακία.Του υποσχέθηκε ένα ιδιοτελή ατομικό, δρόμο γεμάτο ηδονές,κέρδη,διαπραγματεύσεις,επιδόματα και απολαύσεις που δεν είχε όμως κανένα σκοπό και πως στο τέλος θα καταδικαζόταν από τους ανθρώπους Η δεύτερη η Αρετή , απλή και ταπεινή,του πρότεινε τον δικό της δρόμο που ήταν δύσκολος, δύσβατος ,γεμάτος στερήσεις, κακουχίες,κόπους και αγώνα. Δρόμος αυτοθυσίας,συλλογικότητας, δικαιοσύνης με σκοπούς και στόχους που δε θα υπηρετούσαν τα προσωπικά του συμφέροντα,αλλά των ανθρώπων, οι οποίοι στο τέλος θα τον τιμούσαν και θα τον αγαπούσαν.

Ο πρώτος είναι ο δρόμος που ζούμε του τομαριού,της πλεονεξίας της Ρεφορμιστικής Αριστεράς της κακιάς ώρας…

Ο δεύτερος έχει ανάγκη από ηγέτες που καλλιέργησαν την ανώτερη ανθρώπινη φύση, που πιστεύουν και αγαπούν τον άνθρωπο, που δε διστάζουν να τα βάλουν με Λερναίες Ύδρες, λιοντάρια και θηρία ανήμερα.

Να πώς τα περιγράφει τα θηρία ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:’’ Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου,ο διαρκής Αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικίαν,αυτή τρέφει την κακουργίαν,αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς’’

                                                                                    θου.βου

Βιασμένη και κατηγορούμενη η ελληνική κοινωνία’’



Αποσβολωμένη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τα τραγελαφικά από τη μια και σημαντικά γεγονότα από την άλλη για τη ζωή και το μέλλον της . Περιχαρακωμένη στη μιζέρια , την κακομοιριά και στην ταλαιπώρια της προσπαθεί να διακρίνει τις θλιβερές και αξιολύπητες νομενκλατούρικες φιγούρες που την οδήγησαν στο χάος και σε αδιέξοδα.’’Βιασμένη,’’ κατηγορούμενη και κατατρομοκρατημένη από τους βιαστές της εξαναγκάζεται να παρευρεθεί για Τρίτη φορά ‘’κουρεμένη’’ στο μνημόσυνο του ίδιου πτώματος. Χωρίς να γνωρίζει βέβαια ότι αυτό το μνημόσυνο θα είναι η ταφόπλακα για την ίδια.

Ευρωπαϊοι ηγέτες,ρουφιάνοι,χαφιέδες,πλανητάρχες,διαπλεκόμενοι,εκφαυλισμένο πολιτικό σύστημα κι όλο το κακό συναπάντημα, έπεσαν ως κακάσχημα τέρατα πάνω από το κεφάλι της και φυσικά για τι άλλο;Μα για το καλό της!

Όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι οπορτουνιστές, όπως είναι φυσικό, δε δίστασαν να την εκβιάσουν, να την τρομοκρατήσουν, να την απειλήσουν,να δυσκολέψουν τη ζωή της προκειμένου να πετύχουν τους παράλογους και εξωπραγματικούς στόχους τους.Μέσα από αυτήν την περιπέτεια όμως ο καθένας εκδήλωσε το αμφιλεγόμενο και ύποπτο ποιόν του.Τώρα πλέον ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε!

Ένα θέατρο παρακολουθούμε που παίζεται από αναίσθητους καιροσκόπους και κερδοσκόπους με θύμα για άλλη μια φορά το δύσμοιρο ελληνικό λαό.

Το Δεκέμβριο 2014 έληξε το 2ο Μνημόνιο και έπρεπε αναγκαστηκά να υπογραφεί και 3ο, διότι δεν είχαν επιτευχθεί οι απαράδεκτοι δημοσιονομικοί στόχοι.Επομένως ο πιο κατάλληλος για την υπογραφή του 3ου και αποτελειωτικού,για το έθνος και το λαό, μνημονίου ήταν η ρεφορμιστική Αριστερά. Επειδή όμως οι προεκλογικές δεσμεύσεις ήταν αδύνατο να εφαρμοστούν,άλλωστε όλοι το γνωρίζαμε, προέβησαν ( εκ του ασφαλούς) μη έχοντας άλλη επιλογή, σ’αυτό το δημοψήφισμα παρωδία χωρίς δίλημμα.Το ΝΑΙ βόλευε όλοι την κομματοκρατία και ολιγαρχία ,που λυμαίνεται ανελέητα και ασύστολα τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Αφού θα ανάγκαζαν(με το ΝΑΙ) το λαό να υπογράψει ο ίδιος την καταδίκη του, το γνωστό αντιπολιτευτικό θέατρο θα συνεχιζόταν και όλοι θα έμεναν ικανοποιημένοι.Το ήχηρο ΟΧΙ τώρα δημιουργεί προβλήματα στο πολιτικό καθεστώς απόδειξη η φαλκίδευση του. Το ΟΧΙ είναι ξεκάθαρο’’ ΝΑΙ ΣΤΗ ΡΗΞΗ’’ κάτι που αποφεύγουν να αναφέρουν όπως ο διάβολο το λιβάνι.Αυτό είναι το δεύτερο και ελπιδοφόρο θετικό σημείο της υπόθεσης, ότι ο ώριμος λαός δε φοβίζεται και είναι έτοιμος για όλα.

Όσο για την περιβόητη αναδιάρθρωση του χρέους εύχομαι να μη γίνει όπως το κούρεμα που έγινε μόνο στους απλούς ομολογιούχους, στα ασφαλιστικα ταμεία και στις ελληνικές τράπεζες ,οι οποίες βέβαια ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 55 δις περίπου από τον ελληνικό λαό. Τα αποτέλεσμα(μηδέν εις το πηλίκιο όπως λέει ο ΓΑΠ) ήταν το χρέος λόγω της βαθιάς ύφεσης να εκτιναχθεί από το 120% στο 170% του ΑΕΠ Το χρέος είναι παράνομο δε χρησιμοποιήθηκε για την ευημερία του λαού,αλλά για την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων.Να ελεγχθούν αμέσως από το δικαστήριο της Χάγης οι συμβάσεις με την ζίμενς, των Ολυμπιακών αγώνων,οι υπερτιμολογήσεις,οι μίζες, οι διεθνείς και Ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και όποιοι άλλοι είναι αναμειγμένοι σ’αυτό το υπέρογκο και πρωτοφανές ελληνικό χρέος.

Επίσης τα δάνεια δόθηκαν σε αντίθεση με το νομικό πλαίσιο της Ε.Ε. Που σύμφωνα με το άρθρο 126 της συνθήκης της Λυσσαβώνας το ελληνικό δημόσιο υπερέβαινε το έλλειμμα του 3% και το χρέος το λόγο 60 προς 100 Η ίδια Ε.Ε παραβίασε τις αρχές της:σταθερό ισοζύγιο πληρωμών,υγιή δημονοσιονομικά …και τώρα μας απειλεί, όταν ξέρει ότι στην Ελλάδα δόθηκε, σε σχέση με τον πληθυσμό, το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία την ανθρωπότητας και η ίδια η χώρα όπως και ο λαός της είναι καταχρεωμένοι.Μόνο στην μπανανία ‘’Ελλαδιστάν’’ μπορούν να γίνουν αυτά!

Ο Νόαμ Τσόμσκι,αναρχικός όπως δηλώνει, αναφέρει ότι μια από της τεχνικές που χρησιμοποιεί η εξουσία για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι η τεχνική: πρόβλημα-αντίδραση-λύση.Δημιούργησαν έκτακτη ανάγκη με τον έλεγχο κίνησης τραπεζικών κεφαλαίων και με την τρομοκρατία, τις απειλές,τους εκβιασμούς θέλουν να αναγκάσουν τους πολίτες, ώστε να δεχτούν το νέο σαρωτικό –καταστροφικό μνημόνιο με ανακούφιση. Να περιοριστούν πιο πολύ τα πολιτικά,ατομικά,κοινωνικά,ανθρώπινα δικαιώματα και φυσικά να φτάσουν στον απώτερο σκοπό τους που είναι η αποδόμηση των υπηρεσιών και η απαξίωση της δημόσιας περιουσίας.

Το 3ο Μνημόνιο, η ταφόπλακα, απαιτεί την παράδοση ανευ όρων της πατρίδας, υποχρεώνει το ΤΑΙΠΕΔ (ευρωπαϊκό όργανο κι αυτό) να ξεπουλήσει-χαρίσει όλοι την περιουσία του δημοσίου: Τουρισμό(Ξενίες,εκτάσεις στη χαλκιδική…,)κτίρια σε διάφορα μέρη του κόσμου Ν.Υ..ακίνητα στην Πλάκα, ΕΥΑΘ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.τ.λ).Μα το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: τόσο ανίκανος είναι τελικά αυτός ο λαός που δεν μπορεί να αξιοποιήσει τίποτα από όλα αυτά,(προς όφελό του) όταν υπάρχουν ικανότατοι νέοι με καινοτόμες ιδέες;

Όλα αυτά είναι φαινόμενα ενός υφέρποντα αμοραλισμού που έχει διεισδύσει για τα καλά σ’όλους τους χώρους: πολιτική ,επιστήμη ,διανόηση και όχι μόνο.Πρωταρχικός σκοπός όλων είναι μόνο η ικανοποίηση των ατομικών συμφερόντων και από εκεί και πέρα ‘’γαία πυρί μιχθήτω’’

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο οικονομικό όσο πολιτικό. Έγινε οικονομικό γιατί η πατρίδα βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή, τα γεγονότα το αποδεικνύουν. Στην πολιτική σκηνή εμφανίζονται θεατρίνοι, καταφερτζήδες, διαπραγματευτάδες-ες… Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από δαύτους,(τους βλέπουμε καθημερινά στο τελεβίζιον)αλλά από πολιτικούς και πολιτική, από ριζική αναδιάρθρωση- της ήδη κατεστραμμένης- παραγωγικής δομής,από αναπτυξιακά προγράμματα και κυρίως από σοβαρότητα και υπευθυνότητα, γιατί εκτός των άλλων το πρόβλημα είναι και αξιακό.

                                                                                  θου.βου