Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

ΠΑΙΔΕΙΑ,ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


Γιώργος Παύλος

“Παιδεία είναι το ξύπνημα στην περιοχή της άπειρης και ανυποχώρητης νοσταλγίας του είναι και του όλου των όντων των εφήμερων και ανύπαρκτων. Παιδεία είναι να κατοικείς στα όρια του χώρου και του χρόνου αναμένοντας όλα τα χαμένα και ανύπαρκτα, αυτά για τα οποία κανείς λογικός και καθώς πρέπει άνθρωπος δεν νοιάζεται. 


Παιδεία σημαίνει να μπορείς να ακούς όλο το βουβό κλάμα του κόσμου του εφήμερου και του περιβάλλοντος, αφήνοντας στην άκρη την δική σου θλίψη ή χαρά. Παιδεία σημαίνει να θλίβεσαι για τον άλλο, τον κάθε άλλον, τον όλο Άλλον. Παιδεία σημαίνει να ζείς και να αγαπάς, να πεθαίνεις και να αγαπάς και, αν ξαναγεννηθείς, πάλι να αγαπάς.

Παιδεία σημαίνει να τα θέλεις όλα, να τα παντρεύεσαι όλα, να πάσχεις για όλα και να μην τα λησμονάς.”

Η Παιδεία σημαίνει δύο πράγματα και δύο αρχές, Γνώση και Ήθος. Το ένα, μάλιστα, ενισχύει το άλλο. Διότι η απόκτηση γνώσης σε βάθος απαιτεί κόπο, υπομονή, επιμονή και έρωτα της αλήθειας σε κάθε γνωσιακό επίπεδο ή κατεύθυνση. Δηλαδή, ήθος ανθρώπου ελεύθερου καθ’ όλα και όχι στείρα δουλεία σε θρησκείες, ιδεολογίες και καταναλωτισμούς. Γνώση της φύσης, γνώση της τέχνης και του πολιτισμού, γνώση του ανθρώπου, γνώση του κόσμου.

Ο Αϊνστάιν έγραφε και έλεγε ότι στον ναό της επιστήμης έχουμε τις κολώνες και τα αναρριχητικά ή διακοσμητικά φυτά. Κολώνες είναι οι ιδιαίτερες εκείνες ανθρώπινες υπάρξεις του ναού της επιστήμης που εμφορούνται από έρωτα για την αλήθεια, την ομορφιά και την καλοσύνη. Αυτοί χτίζουν την νέα γνώση και ανοίγουν νέους δρόμους στην επιστήμη και στην τεχνολογία, όπως οι μεγάλοι δημιουργοί στην τέχνη όπως ο Μότσαρτ, οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες όπως ο Γκάντι, οι μεγάλοι ασκητές του πνεύματος, όπως χαρακτηριστικά μιλάει γι’ αυτούς στα έργα του ο Καζαντζάκης και άλλοι συγγραφείς. Τα αναρριχητικά φυτά στον ναό της επιστήμης είναι άνθρωποι με δυνατή διάνοια που παράγουν κάποιο έργο ίσως σημαντικό, εκμεταλλευόμενοι τις κολώνες. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν έγραφε στα αυτοβιογραφικά του σημειώματα ότι ποτέ δεν τον έθελξαν η εξουσία, το κέρδος και η ηδονή.

Σήμερα, η Ελλάδα αποδομείται ως οικονομία και ως κοινωνία. Υπεύθυνοι γι’ αυτό είμαστε εμείς, οι μεταπράτες της γνώσης, της εξουσίας και της οικονομίας. Εμείς όλοι, επιστήμονες, πολιτικοί, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και κάθε μορφής ιερατείο που υποτάσσει τα πάντα στο στενά εννοούμενο ατομικό-ιδιωτικό όφελος, ερήμην του κοινού καλού και του κοινού οφέλους. Εμείς όλοι που δεν μπορούμε, δεν αντέχουμε και δεν θέλουμε να υπηρετήσουμε το όλον. Εμείς που έχουμε ξεχάσει να κατανοούμε και να ενδιαφερόμαστε για την ποιότητα σε κάθε επίπεδο, επιστημονικό, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, καλλιτεχνικό, πνευματικό.

Η Ελλάδα που γνωρίσαμε καθίσταται παρελθόν, αφού όλοι εμείς, από τους επώνυμους μέχρι τους ανώνυμους κάθε περιοχής, υποκαταστήσαμε την ποιότητα με την ποσότητα. Ενώ η παιδεία που θα έπρεπε να υπηρετούμε ως Έλληνες είναι η παιδεία του όλου ανθρώπου που τον καθιστά εραστή της πόλης και όχι της εξουσίας. Εραστή της μοναδικότητας κάθε ανθρώπου και όχι υποτελή σε κάθε μορφή αγελοποίησης φυλετικής, θρησκευτικής, κομματικής, πολυπολιτισμικής, ή ό,τι άλλο. Όπως επισημαίνει ο Μάρξ στα νεανικά του κείμενα, αληθινή παιδεία είναι αυτή που καθιστά τον άνθρωπο ικανό να αντιλαμβάνεται ως μέγιστο πλούτο του τον άλλο άνθρωπο, τον κάθε άλλον και τον όλο Άλλο, σύμφωνα και με τον δικό μας Κωστή Μοσκώφ.

Μικρό παιδί θυμάμαι τις γεύσεις στην ντομάτα, στο ροδάκινο, στο καρπούζι, οι οποίες σε έκαναν ποιητή και αισθαντικό άνθρωπο, σε εξανθρώπιζαν, σε ευαισθητοποιούσαν. Σήμερα, η τροφή έγινε ανόητη ποσότητα, που δεν τρέφει ούτε το σώμα ούτε την ψυχή. Θυμάμαι τον άθεο και διαρκώς επαναστάτη καθηγητή μου στην γεωμετρία, Γιάννη Ντάνη. Και μόνο όταν χάραζε ως θεός κύκλους και σχήματα στον πίνακα, σου ενέπνεε πρωτοφανή και μυστικό έρωτα για την γνώση, την ομορφιά και την επιστήμη. Ποια αμοιβή και ποια ηδονή μπορεί να αναμετρηθεί με τούτη την χαρά της μάθησης;

Το ίδιο αργότερα στο Πανεπιστήμιο, ο νεαρός καθηγητής μου Δημήτρης Χριστοδούλου, σήμερα κάτοχος βραβείου στα μαθηματικά, αντίστοιχου με το Νόμπελ. Αναγκάστηκαν οι συνάδελφοί του να τον διώξουν από την Ελλάδα, διότι δεν άντεχαν αυτός ο εικοσάχρονος να είναι από μόνος του ένα Princeton, ένα Caltec, μια Οξφόρδη, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενώ ήταν θεωρητικός φυσικός, ταυτοχρόνως συνέδεε με μοναδικό τρόπο τη φυσική θεωρία με τους μεγάλους φιλοσόφους τόσο της αρχαίας Ελλάδας όσο και της νεώτερης Ευρώπης, γνωρίζοντας και τα λογικά και κοσμολογικά κείμενα του Παρμενίδη, του Ηρακλείτου, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και πολλών άλλων, που μας απήγγειλε στην αρχαία Ελληνική.

Ήθος και γνώση είναι τα συστατικά της Δημοκρατίας. Γλώσσα, Ιστορία, Φιλοσοφία, Τέχνη, Άθληση, Λογική, Φυσική, Μαθηματικά, είναι ο σκληρός πυρήνας της Παιδείας. Όταν πριν από μερικά χρόνια ζητήθηκε από την Γαλλική Κυβέρνηση να γίνει έρευνα σχετικά με το γιατί τα τελευταία χρόνια η Γαλλία δεν παράγει μεγάλους μαθηματικούς, ο Ρενέ Τόμ και άλλοι παγκοσμίου φήμης Γάλλοι μαθηματικοί εντόπισαν ως την κύρια αιτία, την μη επαρκή διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας.

Η Ελλάδα του σήμερα οδηγείται βήμα προς βήμα σε ένα πρωτόγνωρο και πολυ-επίπεδο χάος, φτωχαίνει και μεταλλάσσεται σε κάτι το τραγικά αστείο, διότι οι Έλληνες ομιλούν μηχανικά και ξύλινα ελληνικά των χιλίων το πολύ λέξεων. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ανθρώπους με επιφανειακή παιδεία. Η απλή εκπαίδευση χωρίς ουσιαστική εμβάθυνση στα βασικά γνωστικά πεδία των φυσικομαθηματικών ή των ανθρωπιστικών επιστημών αλλά και πραγματική βιωματική μύηση στις τέχνες και την άθληση, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε υποβιβασμό του δημοκρατικού, κοινοτικού και κοινωνικού αισθήματος.

Η εργαλειακή εκπαίδευση μηχανοποιεί και «ρομποτοποιεί» τον άνθρωπο, φονεύοντας το πνεύμα του. Παράγει ανθρώπους ανίκανους να δημιουργούν για τους άλλους σε υλικό, κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο. Παράγει νάνους ανθρώπους, ικανούς να κλέβουν χωρίς αιδώ το δημόσιο χρήμα, να ζουν πολυτελώς αυτοί και οι δικοί των, ερήμην των ανθρώπων που πεινούν, που ζουν εξαθλιωμένοι στο κοινωνικό περιθώριο και που χάνουν κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια χάριν του απάνθρωπου και τερατόμορφου κερδοσκοπισμού, με όποιο προσωπείο, εθνικιστικό, θρησκευτικό ή παγκοσμιοποιητικό και άσοφα πολυ-πολιτισμικό.

Η εργαλειακή εκπαίδευση είναι χωρίς πνεύμα και είναι η αιτία για την φθορά του φυσικού περιβάλλοντος και τον υποβιβασμό των λαών, των πόλεων και των κοινωνιών σε εξαθλιωμένη ανθρωπομάζα, ανίκανη να σκεφθεί, να πράξει και να αντιδράσει. Έτσι, καταργούμε την πόλη, τους πολίτες και την Δημοκρατία, σε τοπικό ή παγκόσμιο επίπεδο.

Η εργαλειακή εκπαίδευση δεν είναι παιδεία αλλά δολοφονία του ανθρώπινου πνεύματος, της δημοκρατίας και της ανθρωπιάς. Η εργαλειακή εκπαίδευση οδηγεί στο μηχανικό ζην και υπάρχειν, δηλαδή στον οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και πνευματικό θάνατο.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Kοινωνία που «καλοθέλει το βιασμό»


Του Χρήστου Γιανναρά
13/1/2002
Ο Kορνήλιος Kαστοριάδης, με αφορμή τα λεγόμενα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης: «Δεν θα αθωώσω ποτέ τη σύγχρονη κοινωνία λέγοντας πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τη βιάζουν. Bιάζεται, γιατί καλοθέλει να βιάζεται. Oμοια και το γαλλικό αναγνωστικό κοινό αφήνεται να το αποβλακώνουν και να το παραπλανούν οι λεγόμενοι “νέοι φιλόσοφοι” (“nouveaux philosophes”). Eχουν τους συγγραφείς που αξίζουν να έχουν».
O Kαστοριάδης ήταν από τους θαυμαστές και προμάχους της δυτικής Nεωτερικότητας, αλλά δεν είχε μυθοποιήσει τον «λαό», τη «λαϊκή βούληση», την «κρίση του λαού», τη «λαϊκή ετυμηγορία». Δεν ήταν επαγγελματίας πολιτικός για να ψηφοθηρεί κολακεύοντας το πλήθος, αμνηστεύοντας ή αποσιωπώντας την κυριαρχία της ακρισίας και της απαιδευσιάς την πλειοψηφούσα διαφθορά των συνειδήσεων, τον βυθισμό της πλειονότητας του λαού στην καταναλωτική αποχαύνωση και στον ηδονοθηρικό πρωτογονισμό.

Iσως ο αναγνώστης υποθέσει ότι θυμήθηκα τις κρίσεις του Kαστοριάδη για τα MME (αλλά και για τους «νέους φιλοσόφους» της Γαλλίας) με αφορμή τον «Mεγάλο Aδελφό» και τα ποσοστά τηλεθέασης που κέρδισε στην ελλαδική κοινωνία. Oχι. Tον θυμήθηκα με αφορμή την έναρξη κυκλοφορίας του ευρώ και τα θριαμβευτικά ολοσέλιδα πανηγυρισμών του Tύπου.

Σίγουρα κάθε λαός έχει τους πολιτικούς, τους συγγραφείς, τα MME που του αξίζει να έχει. Oμως διερωτάται κανείς αν λειτουργεί ενημέρωση και πληροφόρηση, ευθύνη δημόσιου λόγου, όταν ένα τόσο καίριο για την πρακτική του βίου γεγονός, όπως η έναρξη κυκλοφορίας του ευρώ, εμφανίζεται μόνο με τους όρους της κυβερνητικής προπαγάνδας, μόνο σαν θρίαμβος και εορτασμός θριάμβου, μόνο σαν ενθουσιαστική επιτυχία και αφετηρία ανθόσπαρτου μέλλοντος. Kαθόλου ή παρεμπιπτόντως και ως κρίσιμη για την οικονομία δοκιμασία, καθόλου ως αφορμή κοινωνικού και πολιτικού αυτοελέγχου.

H Eλλάδα μπαίνει στη χρήση του κοινού της E.E. νομίσματος με τον χαμηλότερο δείκτη κατά κεφαλήν εισοδήματος και τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας. Yστερα από είκοσι χρόνια πρωτοφανούς οικονομικής βοήθειας που δέχτηκε από τους συν-εταίρους της, είναι μια χώρα με εκτεταμένες περιοχές της σε στάδιο πλήρους αποβιομηχάνισης. Mε το μεγαλύτερο μέρος της γεωργικής της παραγωγής οικονομικά ζημιογόνο. Mε δομές και οργάνωση της κρατικής μηχανής που εγγίζουν το μέγιστο της δυσλειτουργίας.

Xώρα με σιδηροδρομικό δίκτυο της εποχής του Tρικούπη. Mε οδικό δίκτυο που με τους πακτωλούς των είκοσι χρόνων δεν εκσυγχρονίστηκε ούτε καν σε ολόκληρο τον άξονα Aθήνας – Θεσσαλονίκης, Aθήνας – Kαλαμών, Aθήνας – Πατρών – Iωαννίνων. Xώρα δίχως κτηματολόγιο, με τέλεια οικιστική αναρχία, δηλαδή με εφιαλτικά υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής, με υπανάπτυκτες αστικές συγκοινωνίες (μιάμιση γραμμή μετρό στην πρωτεύουσα ύστερα από είκοσι χρόνια), με δημόσια νοσοκομεία τριτοκοσμικής αθλιότητας.

Xώρα με κορυφαίες επιδόσεις στη διαφθορά και στον χρηματισμό κρατικών λειτουργών, γι’ αυτό και ανίκανη να ελέγξει τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία. Xώρα με συνταξιούχους που πένονται ατιμωτικά, αλλά με στρατιές χρυσοπληρωμένων συμβούλων σε κάθε υπουργείο και με κομματικό παρακράτος που ακυρώνει κάθε έννοια δημόσιου τομέα. Mε εκπαίδευση που οι λειτουργοί της δεν ελέγχονται ούτε κρίνονται, με πανεπιστήμια υποταγμένα στον συνδικαλισμό και στις κομματικές εξαρτήσεις, στην έσχατη εξαθλίωση της ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας.

Aυτή η χώρα θριαμβολογεί για την είσοδό της στη χρήση του ευρώ. Γιατί όχι; Tι νόημα θα είχε η κριτική επιφύλαξη, η αντιρρητική εγρήγορση; H ελλαδική κοινωνία, είκοσι χρόνια τώρα, δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν μοιάζει να αντιλαμβάνεται τι της συμβαίνει. Iσως να αμνηστεύει, συγκρίνοντας με το παρελθόν, το έλλειμμα δημοκρατίας, το κομματικό παρακράτος, την ταπεινωτική της ανθρώπινης νοημοσύνης κυβερνητική προπαγάνδα. Aλλά δεν μπορεί πια η ελλαδική κοινωνία ούτε να ψηλαφήσει τα αισθητά και εξόφθαλμα: τις αναρίθμητες ονειρώδεις βίλες και τα υπερπολυτελή κότερα όπου «επενδύονται» οι πακτωλοί των χρημάτων της E.E., αντί να γίνουν δρόμοι, τρένα, λιμάνια, αεροδρόμια, νοσοκομεία, σχολειά.

Ξέρει η ελλαδική κοινωνία ποιοι διαχειρίστηκαν τα προγράμματα σύγκλισης της ελληνικής με τις ισχυρές οικονομίες της E.E. Oμως ψηφίζει και ξαναψηφίζει τους ίδιους διαχειριστές: τους αυτουργούς του εικοσάχρονου εγκλήματος, αυτούς που τη στέρησαν από τη μια και μοναδική στην ιστορία της δυνατότητα να ανακάμψει και να εκσυγχρονιστεί. H ελλαδική κοινωνία επιλέγει τον βιασμό, γιατί «καλοθέλει να βιάζεται» κατά τη ρήση Kαστοριάδη.

Mην ξεχνάμε το συγκλονιστικό ορόσημο του 1989: Oταν η χώρα κατακλυζόταν από την αποφορά πασιφανών σκανδάλων, την επίδειξη κυνικού αμοραλισμού, ανατριχιαστικής ασυδοσίας (και όλα αυτά τα ξεφώνιζε όχι η δυσλεξική αντιπολίτευση, αλλά η ασυμβίβαστη αριστερή εντιμότητα του περιοδικού «ANTI») κι όμως η ψήφος του λαού, ακόμη και τότε, δικαίωνε πανηγυρικά αυτούς που ακύρωναν το μέλλον της χώρας. Eίναι το κορυφαίο σύμπτωμα αυτοχειρίας της ελλαδικής κοινωνίας και ο χαρακτηρισμός «το βρώμικο ’89» δεν ακυρώνεται από την προπαγανδιστική αντιστροφή της σημασίας του.

Aπό τότε κάθε δημόσιος κριτικός λόγος είναι ουτοπικός, εκ προοιμίου ανεδαφικός. Eίναι «καταστροφολογία», «κινδυνολογία», «μεμψιμοιρία», «πεσιμισμός». Mε αυτήν την επίγνωση ίσως να δικαιολογούνται και τα θριαμβευτικά ολοσέλιδα των πανηγυρισμών για την είσοδο στη χρήση του ευρώ. H πληροφόρηση είναι και αυτή, αναπόφευκτα, είδος εμπορικό και η αγορά νομοτελειακά θα εξαφανίσει όποιον επιμένει να της θυμίζει ότι αρέσκεται στον βιασμό.΄΄

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Πώς θα μεθοδεύσει το Υπουργείο Παιδείας την αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας μέσω των κλασσικών «παπαγάλων» δημοσιογράφων






Του Χρήστου Κάτσικα


Είναι σίγουρο ότι μεθοδεύουν αύξηση ωραρίου. Αφού οδηγήσουν τα σχολεία σε ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα, θα σπρώξουν τους περιφερειακούς διευθυντές να δίνουν εντολές για συγχωνεύσεις τμημάτων για να μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο με το υπάρχον προσωπικό. Και την ίδια ώρα, θα το Υπουργείο θα πιάνει τα στασίδια των media και θα δηλώνει την ανησυχία του για τις φουσκωμένες τάξεις, για τα παιδιά που δεν μπορεί έτσι να μάθουν γράμματα, θα δηλώνουν την εκπαιδευτική τους ανησυχία για την κατάσταση…
Και θα παρεμβαίνουν τότε οι παλατιανοί δημοσιογράφοι με δομή ρωσικής μπάμπουσκα, οι αοιδοί της συναίνεσης, αυτοί που ανεβάζουν το κασέ τους ανάλογα με τη δυνατότητα χειραγώγησης της κοινής γνώμης που διαθέτουν, και θα ρωτάνε "αθώα" :


Μα καλά κ. Υπουργέ αυτοί οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν μπορούν να δουλέψουν κάποιες ώρες παραπάνω; Έστω προσωρινά μέχρι να βγούμε από το τούνελ;
Τόσες διακοπές έχουν και πληρώνονται την ίδια ώρα που χιλιάδες συνάνθρωποί μας στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν 12ωρα και λένε και ευχαριστώ που έχουν δουλειά…
Τέτοια αναλγησία κ. Υπουργέ. Και εσείς κ. Υπουργέ τι κάνετε; γιατί τους χαιδεύετε; γιατί αφήνετε να παιδιά μας να κάνουν μάθημα σε φορτωμένες τάξεις;
Γιατί αφήνετε να λασπώνει το μέλλον της νέας γενιάς ο κάθε ασυνείδητος εκπαιδευτικός που θέλει στο σχολείο να δουλεύει τρεις ώρες αλλά στα ιδιαίτερα τρέχει με αντοχή εικοσάρη;


Έτσι θα μοντάρουν, θα μαντάρουν και θα ευπρεπίζουν την εξαπάτηση.
Τους ακούω σαν να τους έχω μπροστά μου τώρα. Σα να έχω κλέψει τις σημειώσεις τους στα πρωινά του mega του antena του skai.


Και ο Υπουργός με κατεβασμένο το κεφάλι, με βελούδινη μονοτονία και βικτωριανή υποκρισία, θα λέει: Κάνουμε ότι μπορούμε, βοηθήστε και εσείς, να βοηθήσουν και οι γονείς που τόσα υποφέρουν. Ναι κάνω έκκληση στους εκπαιδευτικούς να δώσουν το καλό παράδειγμα και να βοηθήσουν τους μαθητές τους όπως αυτοί πολύ καλά ξέρουν, όπως οι δικοί μας δάσκαλοι που έλιωναν μέσα στις τάξεις με διπλάσιο ωράριο και με τη φλόγα του δάσκαλου με Δ κεφαλαίο. …


Σε πιάνει γέλιο νευρικό ακούγοντας όλους αυτούς τους ευαγγελιστές της αγοράς. Αυτούς που έχουν μετατρέψει την εκπαίδευση σε οργανωμένο ακρωτηριασμό. Πράγματι δίνουν τα ρέστα τους.
Το σκηνικό φτιάχνεται. Το θέμα είναι αν θα καταφέρουν να “μεταλλάξουν” και πάλι μεγάλο μέρος των αφανισμένων εργαζόμενων σε “κοινή γνώμη” που χωνεύει αμάσητα την επικοινωνιακή μαεστρία αυτών που χρησιμοποιούν την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν σαν ευκαιρία για να μετατρέψουν τη χώρα και το λαό σε έρημο.


Ένα έχουμε να πούμε σε όλους όσους θίγονται από αυτή την πολιτική: Σκάψτε τους τοίχους της οργανωμένης άγνοιας. Σκάψτε βαθιά. Οι πηγές της γνώσης ανήκουν στους διψασμένους. Και όταν ερμηνεύσετε σωστά τον κόσμο μη σταματάτε. Αλλάξτε τον!


Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

ο Ελληνισμός προ της ιστορικής του εξαφανίσεως





«Μπροστά στην σιωπηλή εξόντωση που υφίσταται ο λαός μας, οι γενοκτονίες του Κεμάλ θα μοιάζουν τροχαίο ατύχημα.
Δυστυχώς την σοβαρότερη γενοκτονία την υποστήκαμε εδώ και καιρό στο μυαλό μας μέσα, όταν έπαψε να μας ενδιαφέρει η επιβίωση του Έθνους μας εντός του ζωτικού του χώρου, ή -ακόμα χειρότερα- όταν μισήσαμε και χλευάσαμε την ίδια μας την Εθνική Ταυτότητα.
(απόδειξη: οι περισσότεροι από όσους διαβάσουν το παρόν δεν θα συμφωνήσουν με την σοβαρότητα του προβλήματος. Κάποιοι μάλιστα θα μιλήσουν και για "εθνικιστικό παροξυσμό")
Η Δημογραφική εξαφάνιση είναι απλά η φυσική συνέπεια της εθνικής μας αποστασίας.»

Η είδηση:
H τρόϊκα πέρα από όλα τα δεινά που έχει προκαλέσει στη χώρα, τώρα κτυπά "στην καρδιά" και το ελληνικό Έθνος, οδηγώντας το σε πληθυσμιακή συρρίκνωση μέσω της φορολόγησης των παιδιών που θα κάνει η κάθε οικογέναια. Οταν σε όλες τις χώρες του κόσμου που αντιμετωπίζουν δημογραφικό πρόβλημα, υπάρχουn πρόσθετα κίνητρα και φοροαπαλλαγές για να τεκνοποιούν οι πολίτες τους, στην Ελλάδα, πλέον η γέννηση κάθε Ελληνόπουλου θα συνοδεύεται από βαριά φορολόγηση, βάσει του νομοσχεδίου που συνέταξαν οι τροϊκανοί (αυτοί συντάσσουν τα νομοσχέδια και οι υπάλληλοί τους στο υπουργείο Οικονομικών απλά τα "σφραγίζουν").

Ειδικά για τις πολύτιμες για την εθνική συνέχεια, οικογένειες των τριτέκνων και των πολυτέκνων, όχι απλά θα πληρώνουν βαρείς φόρους για κάθε επιπλέον παιδί, αλλά τίθενται και εισοδηματικά κριτήρια για την χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος!

Δηλαδή το ίδιο κράτος που πριν από επτά χρόνια είχε δώσει κίνητρο για να κάνουν τα ζευγάρια και τρίτο παιδί προκειμένου να αναχαιτιστεί η μείωση του ελληνικού πληθυσμού, τώρα το αφαιρούν και αυτό.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την λοιπή "μαύρη" οικονομική κατάσταση εύκολα κάνουν αντιληπτό το πρόβλημα επιβίωσης του ίδιου του Έθνους απέναντι π.χ. σε πληθυσμούς όπως ο αλβανικός που σε όλα τα Βαλκάνια ανέρχεται σήμερα σε περισσότερο από 10 εκατ. και σε δέκα χρόνια θα είναι 15 εκατ. βάσει του ρυθμού γεννήσεων ή ο πληθυσμός της Τουρκίας που από 80 εκατ. που είναι σήμερα θα φτάσει τα 100 εκατ.ψυχές το 2025!
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πρόσθετες επιβαρύνσεις για οικογένεια με 3 παιδιά και ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 21.000 ευρώ (δηλαδή 1.500 ευρώ το μήνα) θα ξεπεράσουν το 2013 τα 2.700 ευρώ! Δηλαδή, σχεδόν, δύο ολόκληρους μισθούς!

Ποιος θα κάνει παιδιά, όταν δεν θα έχει να τα ταϊσει και να τα ντύσει; Αντιλαμβάνεται κανείς από την κυβέρνηση Σαμαρά το έγκλημα στο οποίο συνεργούν σε βάρος του ίδιου του Έθνους, όχι απλά του κράτους;

Σύμφωνα με στοιχεία για τα δημογραφικά μεγέθη της χώρας, της στατιστικής υπηρεσίας το 2050 ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας θα ανέρχεται σε περίπου 11.500.000 άτομα (από 11.213.785 άτομα στις 31/12/2007). Η δομή, όμως, του πληθυσμού θα είναι διαφορετική από αυτή του 2000, καθώς η αναλογία των παιδιών ηλικίας 0-14 ετών προβλέπεται να μειωθεί από 15,3% το 2000 σε 13% το 2050, ενώ η αναλογία της ομάδας ηλικιών 65 ετών και άνω προβλέπεται να αυξηθεί από 16,6% το 2000 σε 32,1% το 2050.

Το ποσοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ηλικίας 15-64 ετών προβλέπεται να μειωθεί κατά 13,2 ποσοστιαίες μονάδες και από 68,1% το 2000 θα γίνει 54,9% το 2050. Και το χειρότερο: Με τους ρυθμούς ενσωμάτωσης στην ελληνική κοινωνία των μεταναστών, το 20% του πληθυσμού θα είναι αλλόθρησκοι, πάσης άλλης θρησκείας και ένα επιπλέον 10% μπορεί να είναι Χριστιανοί, αλλά όχι ελληνικής καταγωγής! Δηλαδή οι Έλληνες, θα έχουν μειωθεί πληθυσμιακά στα 7,5 εκατ. ψυχές!

Από την έρευνα προκύπτει ότι το χρονικό διάστημα 1995-2007 η σύνθεση του πληθυσμού κατά ομάδες ηλικιών έχει εμφανίσει σημαντικές αλλαγές, οι οποίες εντοπίζονται σε τρεις μεγάλες ομάδες ηλικιών. Σε απόλυτους αριθμούς, η ηλικιακή ομάδα των παιδιών 0-14 ετών εμφανίζει το 2007 μείωση κατά 13,5%, σε σχέση με το 1995, ενώ ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός ηλικίας 15-64 ετών εμφανίζει αύξηση κατά 4,6% και ο γεροντικός πληθυσμός ηλικίας 65 ετών και άνω αυξάνεται κατά 29,5%.

Σε απόλυτους αριθμούς επίσης, οι γάμοι από 76.000 που ήταν ετησίως στις αρχές της δεκαετίας του 1960, βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στο επίπεδο των 57.000 ετησίως. Η μέση ηλικία των γυναικών κατά τον πρώτο γάμο αυξήθηκε βαθμιαία και από 24,1 έτη που ήταν το 1991, έφτασε τα 28,6 έτη το 2007. Από 2,09 γεννήσεις ανά μητέρα το 1981, ποσοστό που αγγίζει το όριο αντικατάστασης των γενεών (2,1), το ποσοστό μειώθηκε στο 1,41 το 2007, κάτω από το όριο αντικατάστασης.

Ο ακαθάριστος δείκτης θνησιμότητας, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1980, παρουσιάζει μικρή αλλά σταθερά ανοδική πορεία, που κυμαίνεται μεταξύ 8,9 θανάτων επί πληθυσμού 1.000 ατόμων το 1981 και 9,8 το 2007.

Να σημειώσουμε ότι τα στοιχεία αυτά είναι προ κρίσης (στοιχεία που συγκεντρώθηκαν μέχρι το 2009!

Υπάρχει κάποιος με εθνική συνείδηση στην κυβέρνηση να σταματήσει τον αφελληνισμό της Ελλάδας;