Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


Δεν είναι λίγοι αυτοί που σήμερα πιστεύουν ακράδαντα-μεταξύ αυτών κι εγώ - ότι αργά ή γρήγορα η ανθρωπότητα θα στραφεί στη μελέτη της αρχαιοελληνική γραμματείας. Στον ελληνισμό που διέδωσε για χάρη όλης της ανθρωπότητας πανανθρώπινες αξίες και που για πρώτη φορά στην ιστορία η  ανθρωπότητα έφτασε στο αποκορύφωμα της.Ο σπόροι σπάρθηκαν από τους αρχαίους και το μόνο που πρέπει να κάνει ο σύγχρονος «πολιτισμένος» άνθρωπος είναι να τους αφήσει να καρποφορήσουν και να συλλέξει τους πολύτιμους και αδιαπραγμάτευτους καρπούς.
Αν επιχειρήσουμε να αναλύσουμε την άθλια πολιτική κατάσταση της χώρας,με μοναδικό κριτήριο και γνώμονα τα όσα παρουσιάζουν τα Μ.Μ,Εξαπάτησης της διαπλοκής,είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αποπροσανατολιστούμε,αφού αυτός είναι και ο βασικός σκοπός τους.Εάν όμως προσπαθήσουμε μια λεπτομερή ανάλυση του πολιτικού παρασκηνίου είναι υποχρεωτικό να απαντήσουμε στο δύσκολο ερώτημα αν πάρχει ειδικός στην πολιτική! Το αντικείμενο του γεωπόνου είναι τα φυτά, του εκπαιδευτικού η μεθοδολογία της διδακτικής, η παιδαγωγική ψυχολογία, του φυσικού τα φυσικά φαινόμενα…του πολιτικού; Ενιαία αντίληψη για το χαρακτήρα και το γνωστικό αντικείμενο της πολιτικής δεν υπάρχει. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που όσοι ασχολούνται με την πολιτική χαρακτηρίζονται από αμετροέπεια και παπαρδέλες.Εδώ ακριβώς παρατηρείται και το εξής οξύμωρο σχήμα.Ενώ δεν έχουν αντικείμενο και δεν είναι ειδικοί οι πολιτικοί-η πολιτική καθορίζει το βιωτικό επίπεδο,τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών, τους σκοπούς και τους στόχους του εκπαιδευτικού συστήματος και κατά συνέπεια την ευημερία,την πρόοδο, και την ευτυχία του ανθρώπου.
Έναν σύντομο ορισμό που θα μπορούσαμε να δώσουμε είναι ότι η πολιτική αφορά όλους μας,όλοι πρέπει να έχουμε δημοκρατικό λόγο και ότι είναι απαραίτητο να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών και τη δικαιοσύνη.Σίγουρα βέβαια δεν πρέπει να έχει καμιά απολύτως σχέση με την κοινωνική θέση και με τα συμφέροντα κάποιου που εφαρμόζει την πολιτική.
Ο θρασύμαχος στο διάλογο με το Σωκράτη υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη και η πολιτική ταυτίζονται με το συμφέρον του ισχυρότερου, επομένως τι είναι δίκαιο ή άδικο ορίζεται ως προς την ωφελιμότητα που παρέχει στα άτομα. Όποιος θεωρεί ότι ωφελείται αδικώντας δικαιούται να αδικήσει. Πολλοί κατάφεραν με την αδικία να υποτάξουν κράτη και έθνη.Ο Σωκράτης αντιπαρατίθεται στις απόψεις του Θρασύμαχου ότι αυτό που πραγματικά μπορεί να ωφελήσει τον άνθρωπο δεν μπορεί να είναι το άδικο παρά μόνο το δίκαιο. Η δικαιοσύνη κατά το Σωκράτη είναι αρετή ψυχής και προς την αρετή αυτή πρέπει να προσανατολίζεται η πολιτική.Αντίθετα αν δεχτούμε λέει έναν ορισμό της πολιτικής όχι ως χώρο πραγμάτωσης ιδεών και αρετής, αλλά ως χώρο όπου συγκρούονται συμφέροντα και επιβάλλονται εγωιστική σκοποί είναι σαν να δεχόμαστε την καταστροφή της πόλης
Για να αποφύγουμε λοιπόν την καταστροφή της πόλης είναι αναγκαίο η εξουσία και  τα πρόσωπα,για να μην παρασύρονται από προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις, να ελέγχονται δημοκρατικά αλλά και να απολογούνται για όλες τις πολιτικές τους πράξεις.Είμαι περίεργος για το τι θα έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες αν άκουγαν για την περιβόητη «πολιτική ασυλία» ή για την παραβίαση θεμελιωδών αρχών όπως: της δημοκρατίας,του Συντάγματος,της Εθνικής Κυριαρχίας.

                                                                                                            Θου.βου


Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ



Τα κωμικοτραγικά συνεχίζονται στο δύσμοιρο τόπο μας και είναι το αποτέλεσμα ενός αίτιου. Το πραγματικό αίτιο είναι ο υφέρποντας αμοραλισμός που οφείλεται στο έλλειμμα παιδείας, τόσο στον τόπο μας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Καθημερινά παρατηρούμε ανθρωπάκια που ακόμα δεν κατάφεραν να πραγματώσουν την ανθρώπινη ουσία, την ανώτερη τους φύση, που είναι και ο σκοπός του σύγχρονου πολιτισμένου ανθρώπου. Αντίθετα, αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια διακατέχονται από εμφανέστατα στοιχεία χαμηλής ποιότητας τα οποία συγκροτούν την κατώτερή τους φύση όπως δειλία,τυχοδιωκτισμός,ιδιοτέλεια,υποκρισία,θράσος,θεατρινισμοί και άλλα που μπορούμε να αντιληφθούμε και που προσβάλλουν όχι μόνο τους ίδιους αλλά και τα στενά τους πρόσωπα.Η πραγμάτωση όμως της ανώτερης φύσης απαιτεί υψηλής ανθρώπινης ποιότητας στοιχεία. Μερικά απ’αυτά μπορεί να είναι το θάρρος, η αποφασιστικότητα η πίστη σε ιδανικά και ιδεώδη, η ορθή αίσθηση της δικαιοσύνης,ο ατίθασος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας στο άδικο, οράματα για το μέλλον,σχέδια,διορατικότητα και άλλα που βοηθούν την ολοκλήρωση της προσωπικότητας ενός φυσιολογικού ανθρώπου.

Μαριονέτες κατώτερης φύσης,που τα νήματά τους κινούνται από ξένα, σκοτεινά αλλά αισθητά κέντρα αποφάσεων, υπάρχουν και εντός και εκτός χώρας. Η Ε.Ε καταλύοντας κάθε δημοκρατική έννοια απομακρύνει τον ευρωπαίο πολίτη,για να υπηρετήσει,σχεδόν απροκάλυπτα, επιχειρηματικά,τραπεζικά,πολυεθνικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα το ιδεώδες της ευρωπαϊκής δημοκρατικής ένωσης να εξανεμίζεται και να απειλεί τη διάλυσή της. Τέτοια Ε.Ε που οι αποφάσεις λαμβάνονται από θεσμικά όργανα που δεν έχουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση κάνεις δεν τη θέλει!Το μόνο δημοκρατικά θεσμοποιημένο όργανο είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,αλλά χωρίς καμιά αρμοδιότητα.Μπορεί να δικαιολογήσει ένας Ευρωβουλευτής τον παχυλό μισθό του;

Οι εγχώριοι κατσαπλιάκηδες πρέπει να γνωρίζουν ότι στη ζωή υπάρχουν δυο δρόμοι ο ένας είναι του μόχθου,της δουλειάς,του κόπου,του ευοίωνου οράματος για τον τόπο και τους πολίτες και ο άλλος της δουλείας, της διαπραγμάτευσης, της υποταγής,της μιζέριας.

Όταν ο Ηρακλής,πριν πραγματοποιήσει τους άθλους, βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα ποιον δρόμο να ακολουθήσει,τότε εμφανίστηκαν δυο γυναίκες. Η μία ήταν όμορφη, στολισμένη με πολλά λούσα, φουρφούρια και αρώματα και του είπε ότι οι φίλοι της τη φωνάζουν Ευτυχία και οι εχθροί της Κακία.Του υποσχέθηκε ένα ιδιοτελή ατομικό, δρόμο γεμάτο ηδονές,κέρδη,διαπραγματεύσεις,επιδόματα και απολαύσεις που δεν είχε όμως κανένα σκοπό και πως στο τέλος θα καταδικαζόταν από τους ανθρώπους Η δεύτερη η Αρετή , απλή και ταπεινή,του πρότεινε τον δικό της δρόμο που ήταν δύσκολος, δύσβατος ,γεμάτος στερήσεις, κακουχίες,κόπους και αγώνα. Δρόμος αυτοθυσίας,συλλογικότητας, δικαιοσύνης με σκοπούς και στόχους που δε θα υπηρετούσαν τα προσωπικά του συμφέροντα,αλλά των ανθρώπων, οι οποίοι στο τέλος θα τον τιμούσαν και θα τον αγαπούσαν.

Ο πρώτος είναι ο δρόμος που ζούμε του τομαριού,της πλεονεξίας της Ρεφορμιστικής Αριστεράς της κακιάς ώρας…

Ο δεύτερος έχει ανάγκη από ηγέτες που καλλιέργησαν την ανώτερη ανθρώπινη φύση, που πιστεύουν και αγαπούν τον άνθρωπο, που δε διστάζουν να τα βάλουν με Λερναίες Ύδρες, λιοντάρια και θηρία ανήμερα.

Να πώς τα περιγράφει τα θηρία ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:’’ Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου,ο διαρκής Αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικίαν,αυτή τρέφει την κακουργίαν,αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς’’

                                                                                    θου.βου

Βιασμένη και κατηγορούμενη η ελληνική κοινωνία’’



Αποσβολωμένη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τα τραγελαφικά από τη μια και σημαντικά γεγονότα από την άλλη για τη ζωή και το μέλλον της . Περιχαρακωμένη στη μιζέρια , την κακομοιριά και στην ταλαιπώρια της προσπαθεί να διακρίνει τις θλιβερές και αξιολύπητες νομενκλατούρικες φιγούρες που την οδήγησαν στο χάος και σε αδιέξοδα.’’Βιασμένη,’’ κατηγορούμενη και κατατρομοκρατημένη από τους βιαστές της εξαναγκάζεται να παρευρεθεί για Τρίτη φορά ‘’κουρεμένη’’ στο μνημόσυνο του ίδιου πτώματος. Χωρίς να γνωρίζει βέβαια ότι αυτό το μνημόσυνο θα είναι η ταφόπλακα για την ίδια.

Ευρωπαϊοι ηγέτες,ρουφιάνοι,χαφιέδες,πλανητάρχες,διαπλεκόμενοι,εκφαυλισμένο πολιτικό σύστημα κι όλο το κακό συναπάντημα, έπεσαν ως κακάσχημα τέρατα πάνω από το κεφάλι της και φυσικά για τι άλλο;Μα για το καλό της!

Όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι οπορτουνιστές, όπως είναι φυσικό, δε δίστασαν να την εκβιάσουν, να την τρομοκρατήσουν, να την απειλήσουν,να δυσκολέψουν τη ζωή της προκειμένου να πετύχουν τους παράλογους και εξωπραγματικούς στόχους τους.Μέσα από αυτήν την περιπέτεια όμως ο καθένας εκδήλωσε το αμφιλεγόμενο και ύποπτο ποιόν του.Τώρα πλέον ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε!

Ένα θέατρο παρακολουθούμε που παίζεται από αναίσθητους καιροσκόπους και κερδοσκόπους με θύμα για άλλη μια φορά το δύσμοιρο ελληνικό λαό.

Το Δεκέμβριο 2014 έληξε το 2ο Μνημόνιο και έπρεπε αναγκαστηκά να υπογραφεί και 3ο, διότι δεν είχαν επιτευχθεί οι απαράδεκτοι δημοσιονομικοί στόχοι.Επομένως ο πιο κατάλληλος για την υπογραφή του 3ου και αποτελειωτικού,για το έθνος και το λαό, μνημονίου ήταν η ρεφορμιστική Αριστερά. Επειδή όμως οι προεκλογικές δεσμεύσεις ήταν αδύνατο να εφαρμοστούν,άλλωστε όλοι το γνωρίζαμε, προέβησαν ( εκ του ασφαλούς) μη έχοντας άλλη επιλογή, σ’αυτό το δημοψήφισμα παρωδία χωρίς δίλημμα.Το ΝΑΙ βόλευε όλοι την κομματοκρατία και ολιγαρχία ,που λυμαίνεται ανελέητα και ασύστολα τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Αφού θα ανάγκαζαν(με το ΝΑΙ) το λαό να υπογράψει ο ίδιος την καταδίκη του, το γνωστό αντιπολιτευτικό θέατρο θα συνεχιζόταν και όλοι θα έμεναν ικανοποιημένοι.Το ήχηρο ΟΧΙ τώρα δημιουργεί προβλήματα στο πολιτικό καθεστώς απόδειξη η φαλκίδευση του. Το ΟΧΙ είναι ξεκάθαρο’’ ΝΑΙ ΣΤΗ ΡΗΞΗ’’ κάτι που αποφεύγουν να αναφέρουν όπως ο διάβολο το λιβάνι.Αυτό είναι το δεύτερο και ελπιδοφόρο θετικό σημείο της υπόθεσης, ότι ο ώριμος λαός δε φοβίζεται και είναι έτοιμος για όλα.

Όσο για την περιβόητη αναδιάρθρωση του χρέους εύχομαι να μη γίνει όπως το κούρεμα που έγινε μόνο στους απλούς ομολογιούχους, στα ασφαλιστικα ταμεία και στις ελληνικές τράπεζες ,οι οποίες βέβαια ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 55 δις περίπου από τον ελληνικό λαό. Τα αποτέλεσμα(μηδέν εις το πηλίκιο όπως λέει ο ΓΑΠ) ήταν το χρέος λόγω της βαθιάς ύφεσης να εκτιναχθεί από το 120% στο 170% του ΑΕΠ Το χρέος είναι παράνομο δε χρησιμοποιήθηκε για την ευημερία του λαού,αλλά για την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων.Να ελεγχθούν αμέσως από το δικαστήριο της Χάγης οι συμβάσεις με την ζίμενς, των Ολυμπιακών αγώνων,οι υπερτιμολογήσεις,οι μίζες, οι διεθνείς και Ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και όποιοι άλλοι είναι αναμειγμένοι σ’αυτό το υπέρογκο και πρωτοφανές ελληνικό χρέος.

Επίσης τα δάνεια δόθηκαν σε αντίθεση με το νομικό πλαίσιο της Ε.Ε. Που σύμφωνα με το άρθρο 126 της συνθήκης της Λυσσαβώνας το ελληνικό δημόσιο υπερέβαινε το έλλειμμα του 3% και το χρέος το λόγο 60 προς 100 Η ίδια Ε.Ε παραβίασε τις αρχές της:σταθερό ισοζύγιο πληρωμών,υγιή δημονοσιονομικά …και τώρα μας απειλεί, όταν ξέρει ότι στην Ελλάδα δόθηκε, σε σχέση με τον πληθυσμό, το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία την ανθρωπότητας και η ίδια η χώρα όπως και ο λαός της είναι καταχρεωμένοι.Μόνο στην μπανανία ‘’Ελλαδιστάν’’ μπορούν να γίνουν αυτά!

Ο Νόαμ Τσόμσκι,αναρχικός όπως δηλώνει, αναφέρει ότι μια από της τεχνικές που χρησιμοποιεί η εξουσία για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι η τεχνική: πρόβλημα-αντίδραση-λύση.Δημιούργησαν έκτακτη ανάγκη με τον έλεγχο κίνησης τραπεζικών κεφαλαίων και με την τρομοκρατία, τις απειλές,τους εκβιασμούς θέλουν να αναγκάσουν τους πολίτες, ώστε να δεχτούν το νέο σαρωτικό –καταστροφικό μνημόνιο με ανακούφιση. Να περιοριστούν πιο πολύ τα πολιτικά,ατομικά,κοινωνικά,ανθρώπινα δικαιώματα και φυσικά να φτάσουν στον απώτερο σκοπό τους που είναι η αποδόμηση των υπηρεσιών και η απαξίωση της δημόσιας περιουσίας.

Το 3ο Μνημόνιο, η ταφόπλακα, απαιτεί την παράδοση ανευ όρων της πατρίδας, υποχρεώνει το ΤΑΙΠΕΔ (ευρωπαϊκό όργανο κι αυτό) να ξεπουλήσει-χαρίσει όλοι την περιουσία του δημοσίου: Τουρισμό(Ξενίες,εκτάσεις στη χαλκιδική…,)κτίρια σε διάφορα μέρη του κόσμου Ν.Υ..ακίνητα στην Πλάκα, ΕΥΑΘ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.τ.λ).Μα το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: τόσο ανίκανος είναι τελικά αυτός ο λαός που δεν μπορεί να αξιοποιήσει τίποτα από όλα αυτά,(προς όφελό του) όταν υπάρχουν ικανότατοι νέοι με καινοτόμες ιδέες;

Όλα αυτά είναι φαινόμενα ενός υφέρποντα αμοραλισμού που έχει διεισδύσει για τα καλά σ’όλους τους χώρους: πολιτική ,επιστήμη ,διανόηση και όχι μόνο.Πρωταρχικός σκοπός όλων είναι μόνο η ικανοποίηση των ατομικών συμφερόντων και από εκεί και πέρα ‘’γαία πυρί μιχθήτω’’

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο οικονομικό όσο πολιτικό. Έγινε οικονομικό γιατί η πατρίδα βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή, τα γεγονότα το αποδεικνύουν. Στην πολιτική σκηνή εμφανίζονται θεατρίνοι, καταφερτζήδες, διαπραγματευτάδες-ες… Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από δαύτους,(τους βλέπουμε καθημερινά στο τελεβίζιον)αλλά από πολιτικούς και πολιτική, από ριζική αναδιάρθρωση- της ήδη κατεστραμμένης- παραγωγικής δομής,από αναπτυξιακά προγράμματα και κυρίως από σοβαρότητα και υπευθυνότητα, γιατί εκτός των άλλων το πρόβλημα είναι και αξιακό.

                                                                                  θου.βου